RETURN TO FOREVER

The Mothership Returns

The Mothership Returns

Wykonanie

Nagranie

Projekt RTF wystartował w 1972 r. jako jazzowy kwintet (śpiew, saksofon, fortepian, bas, perkusja) z wyraźnie latynoskimi akcentami. Potem nastąpił nagły zwrot stylistyczny w kierunku jazz-rocka, bardzo ostro granego przez kwartet (gitara, klawiatury, bas, perkusja); tę pełną romantycznego nieokiełznania formę zwano niekiedy metaljazz- rockiem.

Tak, to już właściwie czwarte wcielenie jednej z najwybitniejszych grup jazz-rockowych powstałych w szalonych latach 70., najbardziej twórczych i obfitych w nagrania tego stylu.

Grupa Return To Forever (RTF) po czterech dekadach działalności (z przerwami) dzielnie broni swego zasłużonego miejsca na jazzowej scenie. Projekt RTF wystartował w 1972 r. jako jazzowy kwintet (śpiew, saksofon, fortepian, bas, perkusja) z wyraźnie latynoskimi akcentami. Potem nastąpił nagły zwrot stylistyczny w kierunku jazz-rocka, bardzo ostro granego przez kwartet (gitara, klawiatury, bas, perkusja); tę pełną romantycznego nieokiełznania formę zwano niekiedy metaljazz- rockiem.

Pod koniec lat 70. powstała wieloosobowa grupa (rozszerzona o instrumenty dęte i drugi zestaw klawiatur), która zaprezentowała bogato zaaranżowane formy orkiestrowe, jakby ugładzonego jazz-rocka z dyskretnym dodatkiem partii wokalnych. Krótka reaktywacja działalności kwartetu Return To Forever miała miejsce w 1983 r., a od kilku lat z przerwami zespół (jako kwartet, a ostatnio nawet kwintet) koncertuje jako RTF IV prezentując w pełnowymiarowej formie utwory z różnych wcieleń formacji. W każdej edycji RTF rolę przywódczą pełnił i nadal pełni niezmiennie duet: Chick Corea z okazałą paletą instrumentów klawiszowych i Stanley Clarke z witalną gitarą basową lub śpiewnym kontrabasem.

Nieco krótszy staż w grupie ma zawsze akuratny perkusista Lenny White, a obecny skład uzupełniają znakomici kompani: Jean-Luc Ponty - skrzypce i Frank Gambale - gitara, którzy wcześniej często muzykowali z członkami RTF, toteż wybornie wczuli się w klimat wypracowanej jazz-rockowej konwencji.

Ten mistrzowski skład podziwialiśmy rok temu na koncercie w Krakowie w repertuarze dość zbliżonym do zebranego tu na dwóch płytach kompaktowych i jednej wizyjnej. Materiał filmowy jest bardzo cenny, gdyż pokazuje nam za kulisami grupę wesołych i wyluzowanych ludzi, opowiadających dowcipnie o pisaniu słynnych kompozycji, a potem cieszących się na scenie ze wspólnej gry i bezpośredniego kontaktu z publicznością.

Większość przypomnianych utworów pochodzi z okresu bezkompromisowej jazz-rockowej szarży ("Medieval Overture", "Senor Mouse", "The Shadow of Lo / Sorceress", "After the Cosmic Rain", "The Romantic Warrior" i "Beyond the Seventh Galaxy"), gdzie dominują szybkie tempa, mocno akcentowane rytmy, zaskakujące zwroty akcji, skrzące się potokiem nut solówki, ale przede wszystkim porywające tematy - ani momentu wytchnienia, ale też ani momentu znużenia.

Ta gorąca atmosfera została nieco stonowana w romantycznej kompozycji Ponty’ego "Renaissance" oraz wiązance kultowych kompozycji "Concierto de Aranjuez / Spain", które zostały wykonane z należytym uduchowieniem. Natomiast popisowy numer Clarke’a "School Days" stanowił już nawrot do dynamicznej rockowej aury.

Aby nasycić publiczność dobrze obeznaną z muzyką Return To Forever, utwory rozciągnięto do nawet kilkunastu minut, muzycy wypowiadali się w rozbudowanych solówkach, wchodzili w improwizowane dialogi i kilkakrotnie powtarzali tematy utworów. Wszystko to zostało wykonane z przysłowiową szwajcarską precyzją, i choć materiał znacznie przearanżowano, lecz nie uproszczono, słuchacze szybko rozpoznawali poszczególne kompozycje i nagradzali je rzęsistymi brawami.

Wszyscy członkowie formacji zaprezentowali się w wyśmienitej i niezwykle wyrównanej formie. Corea pięknie rozgrywał swe partie na akustycznym fortepianie, a na podkreślenie zasługuje fakt imponującego opanowania syntezatorów, od których trochę odszedł w ostatnich latach. Jakby z cienia wyszedł Clarke, udowodniając swoje niebywałe umiejętności kontrabasisty i przypominając, że to on przecież zainicjował grę kciukiem na gitarze basowej, tak popularną obecnie wśród basistów.

Ponty nie stracił nic z temperamentu i romantycznego brzmienia skrzypiec (tego olśniewającego i pełnego intensywności wibrata), a jego popisy stanowiły zawsze logicznie i estetycznie skonstruowaną całość. Zaimponował Gambale, którego styl jest bardzo uniwersalny, komplementarny i wolny od manieryzmów. Dynamiczny napęd całości nadawał White, nadzwyczaj inteligentnie wykorzystujący bogaty zestaw perkusyjny.

Nie ulega wątpliwości, że RTF IV to rzadki fenomen w jazzie - po czterech dekadach, nie czyniąc rewolucji w sformatowanym stylu i repertuarze, gra z takim entuzjazmem i udzielającą się radością.

Cezary Gumiński
EAGLE

INNE PŁYTY AUTORA
The Anthology
Jazz
The Anthology

Legendarny zespół Return To Forever wystąpił 4 lipca w Sali Kongresowej na Warsaw Summer Jazz Days. To wydarzenie w historii imprezy, bo na światowej trasie koncertowej reaktywowanej grupy znalazło się tylko kilkadziesiąt miast.

GATUNKI MUZYKI
Live Sound & Installation kwiecień - maj 2020

Live Sound & Installation

Magazyn techniki estradowej

Gitarzysta marzec 2024

Gitarzysta

Magazyn fanów gitary

Perkusista styczeń 2022

Perkusista

Magazyn fanów perkusji

Estrada i Studio czerwiec 2021

Estrada i Studio

Magazyn muzyków i realizatorów dźwięku

Estrada i Studio Plus listopad 2016 - styczeń 2017

Estrada i Studio Plus

Magazyn muzyków i realizatorów dźwięku

Audio marzec 2024

Audio

Miesięcznik audiofilski - polski przedstawiciel European Imaging and Sound Association

Domowe Studio - Przewodnik 2016

Domowe Studio - Przewodnik

Najlepsza droga do nagrywania muzyki w domu