Firma zauważa, że format CD jeszcze nie umarł, więc proponuje dwa odtwarzacze, ale aż sześć przetworników DAC. Nie są one jedynym sposobem na to, by wyciągnąć sygnał z nowoczesnych źródeł, bowiem cyfrowe wejścia i układy C/A stały się częścią wzmacniaczy zintegrowanych, w tym najtańszego w ofercie tej firmy H80.

Wzmacniacz Hegel H80 prezentuje się ascetycznie, może nawet ponuro, lecz to na pewno ucieszy wielu audiofilów (i nie tylko) - minimalizm, byle przygotowany smacznie (a to niełatwe), do tego zrealizowany przy użyciu dobrych materiałów, z odpowiednią dokładnością wykonania, znajdzie zainteresowanie wielu ludzi o wyrobionych gustach.

W końcu wzmacniacz za 7000 zł i tak nie będzie produktem masowym... H80, dostępny w czarnej wersji, nawiązuje zarówno do skandynawskiej prostoty, jak i wzorców hi-fi w ogóle.

Niską obudowę o standardowej szerokości wykończono lakierem proszkowym. Za dwoma pokrętłami kryją się układy mikroprocesorowe, zarówno gałka odpowiadająca za wzmocnienie, jak i selektor źródeł. Są tak naprawdę "tylko" czujnikami położenia, przesyłającymi informacje dalej.

Hegel H80 wyglądałby jak niektóre skrajnie minimalistyczne wzmacniacze sprzed dwudziestu lat, gdyby jego zupełnie innej metryki nie zdradzał wyświetlacz umieszczony pomiędzy pokrętłami. To prosta matryca, ale dobrze spisuje się w roli, jaką jej powierzono - prezentuje wybrane wejście oraz ustalony poziom wzmocnienia, których nie odczytamy w inny sposób.

Wyświetlacz ma niebieską, dość przyjemną barwę i jest czytelny nawet z dużej odległości. Front H80 wygięto do przodu w środkowej części, górna płyta jest wykonana z grubej blachy i naszpikowana otworami wentylacyjnymi.

Czytaj również: Jakie są i czym się charakteryzują klasy pracy wzmacniacza?

Z tyłu widać wyraźny podział na dwie strefy – wejść analogowych i cyfrowych. W centrum skromnie – pojedyncze zaciski głośnikowe.

Chociaż Hegel świetnie czuje się w technice cyfrowej, nie skusił się na zastosowanie "cyfrowej" techniki amplifikacji (impulsowej, klasa D, stąd wcześniej cudzysłów) i w tej sekcji urządzenia pozostał przy tradycyjnym układzie analogowym oraz skupił się na jak najlepszej jego realizacji (czego doskonałe efekty zobaczymy w pomiarach laboratorium).

Stąd jednak spora emisja ciepła i konieczność jego odprowadzania. Mogą na to także wskazywać bardzo wysokie nóżki (są tylko trzy - dwie z przodu i jedna z tyłu, lecz to już przecież niemal skandynawska tradycja), ale w trakcie testu urządzenie nie nagrzewało się w wyjątkowy sposób.

Hegel H80 - przyłącza

Wreszcie tylna ścianka H80 sygnalizuje bardzo wyraźnie, że jesteśmy w epoce źródeł cyfrowych. Panel wejść analogowych jest skromny i obejmuje zaledwie dwa wejścia liniowe RCA i jedno XLR (choć nie jest to wzmacniacz zbalansowany, sygnał za wejściem będzie konwertowany na postać single-ended). 

Czytaj również: Co oznacza Single-Ended?

Obok RCA są też gniazda XLR, choć sam układ wzmacniacza nie jest zbalansowany.

Analogowa strefa zajmuje zaledwie skrawek miejsca z lewej strony, a z drugiej - znajduje się znacznie bardziej imponujący panel cyfrowy. Do wyboru mamy dwa wejścia współosiowe (przyjmują sygnały 24 bity/192 kHz), dwa optyczne (dane 24 bity/96 kHz) oraz najbardziej wyczekiwane wejście USB; ma oczywiście formułę "type-B", kwadratowa wtyczka umożliwi podłączenie komputera, który wejdzie w rolę odtwarzacza.

USB gwarantuje pracę w trybie asynchronicznym (24/192). W centrum umieszczono tylko jedną parę terminali wyjściowych w standardowym wydaniu, z plastikowymi nakrętkami.

Czytaj również: Czy wejścia XLR oznaczają, że urządzenie jest zbalansowane?

Hegel ma aż pięć wejść cyfrowych - więcej niż w strefie analogowej.

Hegel H80 - wnętrze

We wnętrzu połączono dwa światy. Najwięcej miejsca zajmuje wzmacniacz analogowy z zasilaniem opartym na dużym transformatorze toroidalnym. Większość układów umieszczono na jednej płytce; producent zastosował bardzo dobry obwód przełączania wejść analogowych, bazujący na kilku hermetycznych przekaźnikach.

Obok nich wlutowano cztery kondensatory filtrujące (element zasilania) i mostki prostownicze. Dla końcówek mocy przewidziano miejsce w pobliżu przedniej ścianki. W każdym kanale pracuje jedna para tranzystorów wyjściowych marki Toshiba.

Topologię układu producent określił firmowym mianem SoundEngine - ta "tajemnicza" technika ma się przyczynić do obniżenia poziomu zniekształceń nieliniowych oraz zwiększenia wartości współczynnika tłumienia. Pomiary wskazują, że starania producenta przyniosły wymierne efekty. 

Czytaj również: Co to znaczy zmostkować wzmacniacz?

Konstrukcja wnętrza wiąże się oczywiście z rozmieszczeniem gniazd na tylnym panelu; całą część cyfrową "dostawiono".

Z prawej strony, tuż za transformatorem zasilającym, wygospodarowano miejsce dla dość dużej płytki cyfrowej. To kompletna sekcja konwertera DAC, który wysyła "gotowy" sygnał analogowy do wewnętrznego wejścia single-ended na głównej płytce.

Hegel wykorzystuje układ wejściowy marki AKM, dostosowujący parametry z każdego z wejść, będący także upsamplerem do formatu 24/192. Taką rozdzielczością może się bowiem pochwalić główny przetwornik Burr Brown PCM1754.

Odsłuch

Natrafiłem, chyba na stronie internetowej polskiego dystrybutora, na prezentację urządzeń Hegla, w której tłem były fotografie skandynawskiego krajobrazu, klify złamane z błękitnym niebem i zimną morską bryzą. To geograficzne nawiązanie, celowo lub przypadkiem, znakomicie oddaje krajobraz dźwięku H80 - chociaż może tak bardzo się tym zasugerowałem...

Hegel H80 gra w sposób niezwykle bezpośredni, świeży, konturowy i precyzyjny. Dociera do dźwięku, do całej jego struktury oraz kontekstu szybko i sprawnie, nie dodając ani żadnej mgiełki, ani żadnych oparów, nie męcząc też jaskrawymi barwami.

Czytaj również: Co to jest współczynnik tłumienia wzmacniacza? 

Konwersja sygnałów PCM przebiega w przetworniku Burr-Brown o parametrach 24/192.

W ogóle nie pozostawiając wątpliwości, że słyszymy właśnie to, co powinniśmy usłyszeć - o ile przede wszystkim chcemy usłyszeć to, co zostało nagrane, a nie jakąś kreację, która będzie pasowała do naszych mniej czy bardziej trafnych wyobrażeń o dobrym dźwięku.

Hegel nie stosuje żadnych wybiegów, nie jest ani złośliwy, ani poprawny politycznie - prezentuje wszystko szczerze, jednoznacznie, w porównaniu z konkurentami z pewną zaciętością, z chłodną obiektywnością, chociaż bez zimnego okrucieństwa...

Gra zupełnie inaczej niż Musical Fidelity M3si czy Arcam A39, bliżej mu do Exposure 3010S2, lecz nie należy ich ze sobą mylić - ekspresja i dynamika w norweskim wydaniu nie ma wysokiej gęstości i temperatury, w zamian korzysta z przejrzystości i detaliczności.

Czytaj również: Co lepsze - wzmacniacz zintegrowany czy dzielony?
 

Para popularnych tranzystorów Toshiba przy dobrej konfiguracji potrafi zdziałać cuda

Nagrania najbardziej wymagające od strony dynamicznej nie będą oddane z taką swobodą i precyzją, jak z absolutnie najlepszych wzmacniaczy, jednak i tak dostaniemy bardzo wiele, jeżeli zależy nam na takim właśnie sposobie gry - szybkim, czystym, bez kompresji aż do bardzo wysokich poziomów głośności.

Nie wypada wskazywać na muzyczne predyspozycje H80 - wszystko, co oferuje, przyda się zarówno w muzyce rockowej, jak i w klasyce, zwłaszcza gdy potrzebujemy dobrego obrazowania bogatych aranżacji, wielowarstwowych nagrań, ale nie tylko - nawet prosta sekcja rytmiczna gra z Hegla bardziej wyraziście, również tutaj kontrola i zwinność bardzo się przyda.

Trudno nie zauważyć, że Hegel H80 docenia dobre źródła i dobre nagrania. Pozwalają one pokazać się wzmacniaczowi z najlepszej strony. Hegel chyba najwięcej zyskuje (bądź najwięcej traci) w zależności od jakości dostarczonego materiału. Mistrz neutralności i dokładności tego testu.

Czytaj również: Jakie są podstawowe typy wzmacniaczy cyfrowych?

Nóżki są tylko trzy - dwie z przodu i jedna z tyłu, lecz to już przecież niemal skandynawska tradycja.