Wzmacniacz dzielony to konfiguracja systemu audio, w której przedwzmacniacz i końcówki mocy występują jako oddzielne jednostki sprzętowe, połączone sygnałowym kablem. Takie rozdzielenie minimalizację zakłóceń elektromagnetycznych i interferencji.
Przedwzmacniacz, odpowiedzialny za selekcję źródeł sygnału, regulację poziomu głośności oraz wstępne wzmocnienie sygnału niskiego poziomu, charakteryzuje się wysoką czułością i niskim poziomem szumów własnych. Jego obwody są wrażliwe na zakłócenia, dlatego umieszczenie go w odrębnej, ekranowanej obudowie, z osobnym, stabilizowanym zasilaniem, poprawia integralność sygnału.
Końcówki mocy, które dostarczają sygnał o wysokiej mocy do kolumn głośnikowych, generują znaczne zakłócenia elektromagnetyczne i ciepło. Ich fizyczne oddzielenie od przedwzmacniacza zapobiega przenikaniu tych zakłóceń do delikatnych obwodów wstępnego stopnia.
Osobne zasilacze dla każdego modułu pozwalają na zastosowanie układów o różnych parametrach, zoptymalizowanych pod kątem wymagań danego stopnia wzmacniania — na przykład stabilizowany zasilacz liniowy dla przedwzmacniacza oraz wysokoprądowy, impulsowy lub liniowy zasilacz o dużej mocy dla końcówek mocy.
We wzmacniaczach dzielonych możemy stosować zbalansowane połączenia XLR pomiędzy modułami, co minimalizuje szumy i zniekształcenia na długich odcinkach przewodów. Wzmacniacze dzielone są też bardziej modularne, pozwalając na rozbudowę systemu (np. dodanie więcej kanałów końcówek mocy) czy wymianę poszczególnych komponentów bez konieczności wymiany całego wzmacniacza.
Wady tego rozwiązania to większe gabaryty i wyższy koszt w porównaniu do wzmacniaczy zintegrowanych, a także konieczność precyzyjnej konfiguracji i doboru kompatybilnych komponentów.
