Arcam CDS27 - obudowa i przyłącza

Szarografitowa obudowa jest typowym projektem Arcama. Na niewielkiej przedniej ściance znajduje się klasyczna szuflada na płytę (po lewej stronie), wyświetlacz i zaledwie pięć przycisków, podporządkowanych odtwarzaniu.

Do obrazu pasuje także skromny, zielony wyświetlacz (punktowa matryca fluorescencyjna). Dopiero na tylnej ściance widać, że urządzenie jest bardziej złożone i wszechstronne.

Są tu terminale modułów sieciowych, przewodowy LAN i bezprzewodowy Wi-Fi w postaci złoconego gniazdka antenowego; są też dwa wyjścia cyfrowe (optyczne i współosiowe) oraz port USB (typ-A) służący do odczytu plików audio z nośników pamięci i aktualizacji oprogramowania sterującego. Wyjścia analogowe występują w formatach RCA oraz XLR. Ponadto są gniazda zdalnego sterowania, wyzwalacza 12 V oraz portu komunikacji RS232.

Arcam CDS27 - odtwarzane formaty

Arcam CDS27 odtwarza płyty CD oraz SACD (warstwa dwukanałowa). Część odpowiedzialna za dekodowanie plików współpracuje zarówno z nośnikami CD-R/RW, pamięciami flash (lub dyskami twardymi) podłączonymi do portu USB (na tylnej ściance), jak i źródłami sieciowymi. 

Te ostatnie są oczywiście dostępne po prawidłowym skonfigurowaniu połączenia LAN lub Wi-Fi. Lepiej korzystać z tego pierwszego nie tylko ze względu na prędkość i stabilność transmisji - Arcam nie ułatwia konfiguracji Wi-Fi.

Na każdy z trzech wspomnianych nośników (płyta, USB, dysk sieciowy) możemy nagrać wiele formatów plików. Urządzenie dekoduje FLAC, WAV oraz AIFF w rozdzielczości 24 bit/192 kHz, obsługiwane są także pliki AAC, MP3, OGG oraz WMA. Co ciekawe, nie ma na tej liście plików na bazie formatu DSD, a przecież płyty SACD są przez CDS27 odtwarzane.

Arcam CDS27 - układ elektroniczny i sterowanie

Przetwornik C/A to układ Texas Instruments PCM1794, nie najnowszy, ale oferujący bardzo wysoką teoretyczną dynamikę (aż 129 dB w trybie dwukanałowym), który przyjmuje sygnały 24 bit/192 kHz, lecz nie wspiera formatu DSD. W tej sytuacji należy przypuszczać, że sygnały z płyt SACD są konwertowane na format PCM.

Pilot wymaga pewnej wprawy, ma dużo przycisków, lecz rozmieszczonych mało intuicyjne. Producent udostępnia wprawdzie aplikację na smartfony, ale inaczej niż zwykle - działa ona głównie jako sterownik powielający przesyłanie komend do odtwarzacza, a nie jak wygodne centrum dystrybucji cyfrowych bibliotek (do czego dąży konkurencja).

Arcam CDS27 obsługuje głównie protokół DLNA, który wymaga zresztą nieco gimnastyki serwera (zwykle to konfiguracja i kaprysy samego DLNA). Według specyfikacji producenta, urządzenie pracuje także w standardzie SMB, jednak nie udało mi się tej sfery uruchomić. Mimo różnych prób i konfiguracji, nie zdołałem też skłonić CDS27 do pracy w trybie gapless, urządzenie uparcie wstawiało przerwy między ścieżkami.

Brzmienie

Arcam ze spokojem przeszedł przez wszystkie nagrania, bez żadnych przejawów cyfrowego zdenerwowania i w ogóle bez intensywnych emocji. Brzmienie jest zrównoważone, nie tylko w znaczeniu tonalnym, ale i temperamentu.

Można odebrać to jako uśrednienie i asekurację. Trudno byłoby twierdzić, że Arcam jest mistrzem w różnicowaniu barw i dynamizowaniu akcji, ale w zamian tonizuje również nieprzyjemne elementy, wygładza szorstkości, a jednocześnie nie wpada w płaskość i suchość, utrzymuje dobrą plastyczność i soczystość.

Arcam CDS27 ma swój kulturalny styl, uwolniony nie tylko od ostrości w zakresie wysokotonowym, ale też od twardości w niskich rejestrach; bas jest dość obszerny, trochę zaokrąglony, może spowolniony (szczególnie w stosunku do Marantza), ale i tak kompetentny, chętnie sięgający bardzo nisko, a przy tym czytelny.

Tworzy mocną, stabilną podstawę, ale nie staje się męczący ani dominujący - przyjmuje przyjemny, analogowy charakter. Środek pasma nie popada w romantyzm, jest uniwersalny, opanowany, raczej zdystansowany niż przybliżony, wszystko jest na swoim miejscu, bez egzaltacji i bez niedomówień.

Góra jest dostatecznie przejrzysta i detaliczna, a przecież i tutaj nie ma żadnej przesady, ważniejsza jest właśnie dokładność i dyscyplina.

Bufory

W każdym cyfrowym odtwarzaczu plików audio ważnym elementem są bufory występujące przed przetwornikami DAC. To niewielkie układy pamięci podręcznej, w której urządzenie przechowuje dane z wejść.

W ich przypadku nie ma większego znaczenia, czy sygnał będzie podawany z gniazda optycznego, współosiowego, USB, przesyłany z nośników typu pendrive, drugiego końca mieszkania i zainstalowanego tam serwera NAS, a być może nawet z drugiego końca świata, poprzez sieć Internet.

Obecność buforowania ma tym większe znaczenie, im mniej stabilna jest transmisja, a w praktyce, im dalej znajduje się źródło (choć to tylko pochodna, to zwykle wraz ze wzrostem odległości rosną wymagania co do sprawności transmisji).

To nie tylko kwestia źródeł internetowych, np. pliki Flac 24/192 mają bardzo dużą objętość i sieć Wi-Fi, a konkretnie jej przepustowość może okazać się na granicy wymaganej przez dany materiał.

Prędkość transmisji (nawet z odległości kilku metrów) zależy od wielu czynników i nawet jeśli wszystko działa stabilnie, to nie jest ona idealnie stała, zdarzają się przestoje, spowolnienia i przyspieszenia.

Rozpoczynając odtwarzanie, źródło gromadzi w pamięci podręcznej (buforze) pewną ilość danych. Oczywiście jeśli prędkość drastycznie zmaleje lub będzie po prostu stale niska, wówczas żaden bufor nie rozwiąże problemu.

Radosław Łabanowski