Oprócz typowych dla odtwarzacza CD wyjść analogowych i cyfrowych (te pierwsze również w wersji XLR,
w zasadzie podstawowej dla CD-S3000, ze względu na jego zbalansowany tor sygnału), są też trzy wejścia
cyfrowe, w tym USB. Urządzenie jest więc też USB-DAK-iem, otwartym na różne zewnętrzne źródła cyfrowe
i komputer, chociaż nie jest
Dwa transformatory, ulokowane na skrajach i blisko frontu, zasilają niezależnie napęd (z lewej)
i sekcję audio (z prawej strony), które odsunięto do tyłu.
Sekcja audio - w pełni zbalansowana;
najbliżej zasilacz i jego kondensatory,
dalej przetworniki, wreszcie tor analogowy
zakończony wyjściami XLR (na skrajach) i RCA
(bliżej środka, po desymetryzowaniu sygnału).
Wewnętrzna konstrukcja wzmacniacza składa się
z ram i mostów, na których są instalowane najważniejsze
sekcje, ze szczególnym uwzględnieniem izolacji
transformatora - źródła największych wibracji.
Absolutny wzorzec - to zdjęcie nadaje się do encyklopedii. Na skrajach podwójne pary zacisków głośnikowych,
na środku dwie pary wejść XLR, z lewej - część wejść RCA, w tym wejście z korekcją MM/MC, z prawej
Mosfety Sankena - częściej spotykamy tranzystory
bipolarne tego producenta, ale i ten typ nie jest mu
obcy. Yamaha rzadko po niego sięga, lecz tym razem
pasował do koncepcji całkowicie zbalansowanego
toru "symetrycznością" polaryzacji.
Płytka przedwzmacniacza phono jest tak
"poważna", jak tego wymaga klasa całego
urządzenia - w takiej sytuacji o dokupywaniu
"specjalistycznych" phono-stage`ów mogą
myśleć tylko najbardziej zatwardziali.
Górne płyty wykonane są z 6-mm płyt aluminiowych;
płyta wzmacniacza ma powycinane
otwory dla wentylacji, płyta odtwarzacza tylko
podfrezowania, dekorujące i rozpraszające
wibracje.