Metoda kompresji stratnej sygnału, najczęściej spotykana w formacie MiniDisc, źródłowe dane ulegają redukcji do przepływności 300kbps (co stanowi ok. 20% względem zapisu CD). Sygnał podany do zakodowania ma format 16bit/44.1kHz, a analizie podlegają fragmenty o długości 11.6ms. Z każdego z nich wyodrębniane są składniki słyszalne i niesłyszalne (selekcja przeprowadzana jest na podstawie algorytmu uwzględniającego właściwości słuchu oraz maskowania sygnału). Tylko te informacje, które koder uzna za słyszalne są zapisywane, reszta jest tracone w procesie kodowania.
