Concerto grosso polega na przeciwstawieniu sobie dwóch nierównych grup dźwiękowych. Pierwsza, wykonywana przez instrumenty solowe, to concertino, czyli "mały koncert", a druga, przeznaczona dla całej orkiestry, to riepino, zwane inaczej grosso. Formę tę jako pierwszy zastosował podobno w roku 1674 niemiecki kompozytor Schmelzer, zaś prekursorem nazwy był Włoch - Gregori.