Wilhelm Kempff należał do ostatnich wielkich
romantyków fortepianu. Przede wszystkim wierzył on w subiektywne odczucia, w potęgę emocji
i oddaniu jej głównej roli w kształtowaniu artystycznej
wizji utworu. Efektem takiego intuicyjnego
podejścia do literatury muzycznej jest pewnego
typu improwizacyjność, niepowtarzalność, wspomniana
subiektywność.