Ulepszony Dolby B opracowany i wprowadzony do użytku w 1980 roku. Dolby C zapewnia redukcję szumu o 20dB powyżej 1.000Hz, podwajając w ten sposób redukcję uzyskiwaną w Dolby B.
Podobnie jak u poprzednika, układ dokonuje kompresji sygnału przed zapisem na taśmę i jego ekspansji przy odtwarzaniu. Niskie częstotliwości pozostają zawsze w niezmienionej formie, zaś przetwarzanie wyższych częstotliwości jest zależne od ich zawartości w sygnale. W Dolby C zastosowano dwie dodatkowe techniki: Spectral Skewing i Anti Saturation. Mają one zabezpieczyć przed błędami wynikającymi z nieprawidłowego doboru charakterystyki dekodera (tj. gdy jest ona inna niż charakterystyka kodera dla danego sygnału) oraz poprawić jakość zapisu wysokich tonów.
