Jakże pięknie grają "Body & Soul", zakrzyknąłem w duchu, słuchając zniewalającej interpretacji dwóch saksofonistów: Amerykanina Scotta Hamiltona i Duńczyka Jespera Thilo. Duńczycy mieli szczęście grać z amerykańskimi jazzmanami częściej niż pozostali Europejczycy już w latach 50. Thilo skorzystał z tej szansy dopiero 30 lat później, ale za to wziął udział w nagraniu albumu Milesa Davisa "Aura".
Zafascynowany Benem Websterem i Colemanem Hawkinsem osiągnął brzmienie pokryte patyną czasu, co dziś jest już rzadkością. To taki duński Janusz Muniak. Nie dziwi więc jego spotkanie z innym tradycjonalistą Scottem Hamiltonem i rejestracja standardów przenoszących słuchacza dwa pokolenia wstecz. Znajdziemy tu znakomicie współbrzmiące saksofony, a i rywalizację, kto ciekawiej zagra temat, kto bardziej skomplikuje improwizację. Ale przede wszystkim słychać w tej muzyce radość ze spotkania przyjaciół w jazzie, a najlepszym tematem do "obgadania" są łatwo wpadające w ucho standardy: "Good Bait" Basiego i Damerona, "Just Friends" Klennera czy "Blues Up and Down" Ammonsa i Stitta. Grają też nowoczesnego Monka w "Blue Monk". Ja przy takiej muzyce odpoczywam, czego życzę moim też Czytelnikom.
Marek Dusza
Stunt/Multikulti
