Obchodzimy właśnie dwusetną rocznicę urodzin Mendelssohna. To okazja, żeby bardziej i mniej znani wykonawcy sięgnęli po utwory tego kompozytora. Jego krótkie życie obfitowało w sukcesy i ogromne twórcze osiągnięcia.
Niezwykle trudno określić miejsce i rolę Mendelssohna w muzyce romantycznej, bowiem jest w jego utworach iście mozartowska, klasyczna dyscyplina oraz romantyczny, sentymentalny wyraz, różnorodność dźwiękowa, poetycka fantazja.
Taki też jest Koncert na skrzypce i orkiestrę e-moll, op. 64. Cechuje go równowaga formalna, ograniczona wirtuozeria i melodyczne piękno. Wszystkie te cechy zapewniają utworowi stałą popularność, równą koncertom Beethovena, Brahmsa i Czajkowskiego. Gdy mamy do czynienia z wirtuozem miary Anne- Sophie Mutter, musimy nastawić się na wielkie przeżycia estetyczne. Wykonanie Koncertu wraz z kadencją jest prawie idealne.
Może służyć za wzorzec do naśladowania. Do tego Trio fortepianowe d-moll z jego lirycznymi, bardzo śpiewnymi dwoma tematami pierwszej części. Tylko w kodzie znalazło się nieco niepokoju, aby zaakcentować kontrast wobec kolejnej, także kantylenowej części. Refleksyjny epizod środkowy i taneczno-liryczne zakończenie. A można to jeszcze zobaczyć.
Barbara Tenderenda
DEUTSCHE GRAMMOPHON 2008 / UNIVERSAL MUSIC
