Sala koncertowa pogrążona w mroku i tylko ledwie widoczny pianista, oświetlony małą lampką umieszczoną przy pulpicie fortepianu. Taki obraz z recitali Światosława Richtera zapamiętali ci, którzy mieli szczęście uczestniczyć w koncertach tego wielkiego artysty.
Światosław Richter był niewątpliwie wielkim artystą, wyjątkowym wirtuozem i niepowtarzalną osobowością. Jego gra zawsze była niekonwencjonalna i na ogół niezrozumiała dla szerokiej publiczności. Jego styl, to antyteza pianistyki Rubinsteina, otwartego i przyjaznego dla słuchaczy. Richter jest niedostępny, zamknięty i surowy. Nigdy się nie powtarza i za każdym razem jest wielką niespodzianką. Zmusza słuchaczy do wysiłku intelektualnego i przyjęcia sobie tylko właściwego punktu widzenia na konkretny utwór. Jeśli jednak mu zaufamy, wspólna podróż do krainy muzyki będzie niepowtarzalna. Jest w jego grze - mimo intelektualnych ograniczeń - również ogromna pasja i żywiołowość. Na szczęście całkowicie brakuje w niej histerii i sentymentalizmu, choć znamy przecież jego nieco kiczowate interpretacje "Fantazji węgierskiej” Liszta czy "Pór roku" Czajkowskiego. Na 9 płytach mamy utrwalony dla Deutsche Grammophon komplet nagrań solowych i koncertowych.
Barbara Tenderenda
DEUTSCHE GRAMMOPHON 2009 / UNIVERSAL MUSIC
