Urodzony w 1937 r. w Związku Radzieckim pianista Władimir Aszkenazi zajął drugie miejsce w konkursie im. F. Chopina w 1955 r. (za Adamem Harasiewiczem), a rok później wygrał królewski konkurs w Brukseli. W 1962 r. zdobył I nagrodę w konkursie im. Czajkowskiego w Moskwie i wkrótce wyemigrował do Londynu. Zanim to zrobił, przyjął zaproszenie od Dmitrija Szostakowicza i w jego moskiewskim mieszkaniu wykonał Trio fortepianowe nr 2 e-moll op. 67.
Szostakowicz, podobnie jak Igor Strawiński, miał polskie korzenie, jego dziadka wywieziono na Sybir po Powstaniu Styczniowym. W 1927 r. wziął udział w Konkursie Chopinowskim i z pewnością zająłby wysoką lokatę, gdyby nie atak wyrostka robaczkowego. Jury przyznało mu tylko dyplom honorowy. Szostakowicz napisał I Symfonię, mając 19 lat i szybko zdobył uznanie w świecie.
Tworzył w trudnym dla artystów okresie, musiał podporządkować się władzy totalitarnej, choć z oporami. Trio nr 1 op. 8 napisał w Leningradzie w 1923 r. Jego romantyczny charakter nawiązuje do miłości, jaką wówczas przeżywał.
Vladimir Aszkenazi, który wykonuje ten utwór razem ze skrzypkiem Zsoltem-Tihamerem Visontayem i wiolonczelistą Matsem Lidstromem, nasycił utwór dojrzałą liryką. Trio fortepianowe nr 2 e-moll op. 67 powstało na przełomie 1943/44 r., a jego elegijny charakter wynika z przeżyć po śmierci przyjaciela.
Marek Dusza
DECCA/UNIVERSAL
