Czterdzieści lat później" to tytuł retrospektywnego albumu brazylijskiego, postmodernistycznego trubadura Joao Bosco. Jego pierwsze, nieco psychodeliczne nagranie "Agnus Sei" ukazało się w 1972 r. na stronie B singla Antonio Carlosa Jobima śpiewającego "Aguas de Marco".
Kiedy Jobim go posłuchał, zapytał producenta: "Chcesz złamać moją karierę? To zwiastowało wielki talent młodego artysty, który z inżyniera-geologa stał się czołowym kompozytorem i autorem piosenek w Brazylii.
Do połowy lat 80. teksty pisał mu poeta Aldir Blanc, a śpiewali je najwięksi: Elis Regina, Chico Buarque, Milton Nascimento. Dziś Joao Bosco jest ikoną Musica Popular Brasileira. Album "40 anos depois" zawiera interpretacje jego własnych piosenek, duety i utwory przyjaciół, których postanowił uhonorować.
Cechą jego twórczości jest idealna równowaga pomiędzy muzyką a słowem. Nie rozumiem, o czym śpiewa, ale jego charyzmatyczny głos jest wystarczającym magnesem, jak w "Fotografia" Jobima. Album otwiera nowa wersja "Agnus Sei" wykonana razem z wokalistą Miltonem Nascimento i gitarzystą Toninho Hortą. Są też duety z Chico Buarque i Joao Donato. Ciekawe, że większość recitali zaśpiewał solo, akompaniując sobie na gitarze. Przed nim zawsze stoi wielki, stary mikrofon wstęgowy.
MPB / UNIVERSAL
