Od PMA-1600NE mogliśmy oczekiwać – zgodnie z danymi firmowymi – 70 W przy 8 Ω i 140 W przy 4 Ω. Cieszy więc solidna premia (z pewnością nie jest ona przypisana tylko do testowanego egzemplarza) – w naszym laboratorium pokazało się aż 110 W przy 8 Ω oraz 192 W przy 4 Ω. W trybie stereo moc spada umiarkowanie (odpowiednio 2 x 102 W i 2 x 177 W), chociaż dwa transformatory (niezależne dla każdego kanału) mogły obiecywać, że spadków nie będzie żadnych. Wskaźnik S/N wynosi 87 dB – to wynik dobry, dynamika wynosi 107 dB.
Pomiar charakterystyki przenoszenia (rys.1), tak jak i pozostałe pomiary, wykonaliśmy z włączonymi obwodami Source Direct i Analog Mode (tryb nr. 1). Widać, że podstawowe krzywe mają przewagę nad charakterystyką oznaczoną kolorem czarnym (regulacje barwy w torze, chociaż ustawione w pozycjach neutralnych, a więc bez Source Direct). Pasmo jest szersze (w wersji Direct), a poziom nieco wyższy (0,3 dB). Nie jest to jednak różnica, która wywoła wrażenie grania głośniej.
Skupmy się już na bazowych krzywych, czerwonej (8 Ω) i niebieskiej (4 Ω). Pomiar dla obydwu obciążeń daje idealnie zbieżne wyniki, przy 10 Hz spadku praktycznie nie ma (-0,1 dB), przy 100 kHz wynosi ok. -2 dB, co należy uznać za świetny rezultat.
Bardzo pryncypialnie, a nawet z pewnym zapasem, Denon podchodzi do czułości urządzenia, która jest wyjątkowo wysoka – wynosi 0,15 V. Przekłada się to na sytuację, w której już przy niskich pozycjach pokrętła, będziemy grali głośno, a wcześniej niż w jego połowie będziemy mieli pełną moc wyjściową, co może dawać zupełnie mylne wrażenie o pozostającym w rezerwie zapasie (którego już nie będzie).
Spektrum na rys. 2. jest wzorowo czyste, żadna z harmonicznych nie wybija się powyżej -90 dB, najsilniejsze są druga oraz trzecia przy ok. -93 dB. Na rys. 3. widać, że generalnie niższe THD+N PMA-1600NE mamy na obciążeniu 8-omowym, za to na obciążeniu 4-omowym przesterowanie (przekroczenie 1% THD+N) następuje przy wyższej mocy – są to zależności typowe dla wzmacniacza tranzystorowego.
