Zdobywca siedmiu nagród Grammy, 31 razy do nich nominowany, pianista Bill Evans jest ikoną jazzowej pianistyki. Żaden pianista nie może przejść obojętnie obok jego nagrań, podobnie jak każdy miłośnik jazzu ma na półce przynajmniej jedną płytę z jego udziałem. A za sprawą "Kind of Blue" Milesa Davisa brzmienie jego fortepianu trafiło pod strzechy.
Pierwszą nagrodę Grammy Bill Evans otrzymał za album "Conversations with Myself" z 1963 r. nagrany solo na fortepianie Glenna Goulda. Evans nagrał trzy ścieżki każdego tematu, które zostały zmiksowane w jedną interpretację. Tę metodę powtórzył na płycie "Further Conversations with Myself" (1967).
Album "New Conversations" został nagrany na początku 1978 r. Przed śmiercią w 1980 r. nagrał jeszcze tylko dwie studyjne płyty. "Nowe rozmowy" Billa Evansa z samym sobą nie zdobyły już takiego uznania, jak poprzednie solowe studia nad improwizacją. Tym razem dograł także partie na fortepianie elektrycznym.
"New Conversations"otwiera ballada "Song for Helen" z lirycznym tematem. W standardzie "Nobody Else But Me" rozbiegany Fender Rhodes tworzy tło dla rozwlekłych akordów fortepianu. Nastrojowy "For Nenette" pokazuje, że Bill Evans tworzył najbardziej ujmujące melodie z myślą o konkretnych kobietach. Chociaż to "Remembering the Rain" zagrał z tkliwością i nasycił subtelnymi harmoniami. To niedoceniony album wielkiego pianisty.
Marek Dusza
ATLANTIC/WARNER JAPAN
