Zaszczytu grania w fortepianowym duecie z Coreą dostąpili poprzednio Herbie Hancock, Fiedrich Gulda i Nicolas Economu. Toteż już sam fakt występu z Coreą stanowi dla Uehary nobilitację.
Corea zwrócił uwagę na młodą utalentowaną Japonkę ponad dekadę temu, a na uwiecznionym tu ich występie w tokijskim klubie Blue Note (2006 r.) stała się ona pełnoprawnym partnerem. Uehara zabłysnęła ostatnio wykonaniem Beyond Standard z własnym triem, tu podziwiamy ją, jak z nieprawdopodobnym zapałem dotrzymuje kroku jednemu z największych pianistów współczesnych.
Wirtuozeria Corei jest sprawą oczywistą, lecz trzeba przyznać, że również jego estradowa partnerka demonstruje imponującą technikę i wyobraźnię we współtworzeniu muzycznych opowieści. Nawet wprawnemu słuchaczowi zajmie parę chwil wskazanie, na którym kanale słyszymy Coreę, a na którym Ueharę. Oboje grają całą rozpiętością skali koncertowych Yamah. Ich pełna aktywność jest doskonale zharmonizowana i to niezależnie od wybranego rejestru. Wprawdzie Corea częściej intonuje temat, lecz późniejsze rozwinięcia w improwizacji stanowią barwną przeplatankę pracy czterech rąk.
Oprócz kompozycji własnych, w repertuarze znalazły się interesująco potraktowane jazzowe standardy i The Fool on the Hill Beatlesów. Bodaj najbardziej fascynująco wypadła abstrakcyjna introdukcja do Do Mo Corei na preparowanych fortepianach. Największe brawa, czego nietrudno się domyśleć, zdobyły zblokowane Concierto de Aranjuez i Spain.
STRECH/UNIVERSAL MUSIC
