Norweski trębacz, kompozytor, producent Nils Petter Molvaer współpracował w latach 1983–1990 z grupą Masqualero kontrabasisty Arilda Andersena. Sensacją okazał się jego pierwszy solowy album dla wytwórni ECM "Khmer". Nie dość, że dobrze się sprzedawał, to krytycy okrzyknęli Molvaera prekursorem nu jazzu – syntezy jazzowych improwizacji z elektronicznymi brzmieniami bardziej kojarzącymi się z muzyką klubową.
Swój pomysł Nils Petter Molvaer twórczo eksploruje do dziś, zapraszając do współpracy różnych muzyków. Dwa lata po albumie "Switch" trębacz obsługujący także liczne urządzenia elektroniczne i komputer zaprosił do studia Ocean Sound Recordings tych samych, co poprzednio muzyków: gitarzystę Geira Sundstola, perkusistę Erlanda Dahlena i basistę, gitarzystę, speca od elektroniki Jo Bergera Myhre. Z basistą właśnie Molvaer współkomponował kilka utworów.
Większość opiera się na nastrojowych, leniwie snujących się liniach melodycznych wypełnionych stłumionym dźwiękiem trąbki lidera, przetworzonymi akordami gitar i rozlewającymi się szeroko plamami elektronicznych brzmień. Natomiast "Jackson Reef" jest efektem grupowej improwizacji, ma wyraźnie zarysowany motyw rytmiczny oparty na linii basu i ekspresyjną linię gitary przypominającą Terje Rypdala z początku lat 70. Molvaer ciągle intryguje i zaskakuje.
Marek Dusza
OKEH/SONY
