Jeżeli do zacisków wyjściowych wzmacniacza podłączylibyśmy tylko np. sekcję wysokotonową, to jej filtry spowodowałyby przepływ w obwodzie tylko wysokich częstotliwości, i obciążenie wzmacniacza pracą tylko w tym zakresie; jeżeli do zacisków podłączylibyśmy tylko sekcję nisko-średniotonową... itd.
Dysponując dwoma wzmacniaczami stereofonicznymi, możemy jeden z nich oddelegować do obsługi sekcji nisko-średniotonowej, drugi do wysokotonowej. Zwłaszcza wzmacniacz zasilający sekcję wysokotonową będzie pracował w bardzo komfortowych warunkach, ale przez to będzie wykorzystany tylko w kilkunastu procentach.
Lepszy bilans i rozłożenie mocy daje podział na sekcję niskotonową i średnio-wysokotonową, możliwy jednak dopiero przy współpracy z konstrukcjami trójdrożnymi. Sposób podziału pasma jest determinowany przez konstrukcję zespołu głośnikowego, przed użytkownikiem pozostaje jednak wciąż kilka sposobów podłączenia wzmacniaczy.
Za pomocą dwóch takich samych wzmacniaczy stereofonicznych można wykonać konfigurację albo tzw. poziomą - jeden wzmacniacz zostaje oddelegowany do obsługi zakresu częstotliwości niskich i średnich, a drugi wysokich, albo pionową - jeden wzmacniacz obsługuje jedną kolumnę, z tym że jeden jego kanał (np. lewy) zasila sekcję nisko-średniotonową, a drugi wysokotonową.
Do bi-ampingu w konfiguracji poziomej można też zaangażować różne wzmacniacze, dobrane pod kątem charakteru optymalnego dla obsługi różnych zakresów częstotliwości (wedle uznania i gustu użytkownika) - np. silny, wydajny wzmacniacz tranzystorowy dla basu, i lampowy dla tonów średnich i wysokich.
Jak ktoś woli odwrotnie - proszę bardzo. W takich przypadkach trzeba sprawdzić, czy wzmacniacze dostarczają sygnał w tej samej fazie absolutnej, niezgodność faz można oczywiście skorygować "odwróceniem" przewodu. Trzeba też będzie dopasować ich poziomy wyjściowe, co nie będzie takie proste przy braku potencjometrów wysterowania.
Czytaj również: Czy przy stosowaniu bi-wiringu konieczne są podwójne wyjścia głośnikowe we wzmacniaczu?
