Immanuel Wilkins jest młodym, dobrze zapowiadającym się amerykańskim saksofonistą altowym, którego mentorami są znakomite postacie: pianisty Jason Morana i trębacza Ambrose’a Akinmusire’a. "Omega" jest debiutanckim albumem saksofonisty, wydanym w nobliwej oficynie jazzowej.
W kwartecie Immanuela Wilkinsa grają celnie dobrani, także młodzi, muzycy: pianista Micah Thomas, kontrabasista Daryl Jones i perkusista Kweku Sumbry. Idolem Wilkinsa był saksofonista Kenny Garrett i w formie frazowania oraz w tonie instrumentu Wilkinsa ten wpływ jest wyraźnie wyczuwalny.
Oprócz kreatywnej gry lidera w zespole wyróżnia się szczególnie Thomas, który skutecznie epatuje pięknym brzmieniem i swobodą gry na fortepianie akustycznym. Zgranie formacji wspaniale uzupełnia dynamiczna praca sekcji rytmicznej, która w razie potrzeby potrafi wczuć się w melancholijny nastrój.
W przyjętej formule wypowiedzi kwartetu obowiązuje współczesna post-bopowa stylistyka z lekkimi ciągotkami do free jazzu. Mimo żwawych narracji nastrój płyty jest minorowy, bowiem lider w swych kompozycjach często odnosi się do dawnych i niedawnych wydarzeń w USA na tle rasowym. Nie ma tu rozdzierających serce szarż, jak w projektach Archie Sheppa sprzed pół wieku, ale ton saksofonu Immanuela Wilkinsa jest wystarczająco dramatyczny.
Cezary Gumiński
Blue Note/Universal
