Chyba nikt w wydawnictwie ECM nie zebrał takiej supergrupy do nagrania jednego albumu (pomijając oczywiście zespoły o trwałych składach). W dodatku duński gitarzysta w roli lidera stał się najmłodszym uczestnikiem tego międzypokoleniowego kolektywu.
Aż się nie chce wierzyć, że sesja odbyła się 10 lat temu, gdy jeszcze żył legendarny saksofonista altowy i sopranowy Lee Konitz. Przy perkusji zasiadł kolejny luminarz – weteran Andrew Cyrille, jedyny w swoim rodzaju perkusista free-jazzowy, który gra niezwykle finezyjnie i transparentnie. Skład sekstetu uzupełniły kolejne znakomitości: gitarzysta Bill Frisell, pianista Jason Moran oraz kontrabasista Thomas Morgan.
Podziwu godne jest to, że w tak niebywałej harmonii muzycy wykonali siedem utworów napisanych przez Jakoba Bro, który wykazał się tu wysokim talentem kompozytorskim i aranżacyjnym.
Koronkowa faktura muzyki rozciąga się na całym, niezwykle jednorodnym albumie. Wiodącym instrumentem jest delikatnie brzmiący i jakże wymowny w swych przepięknie wyważonych wypowiedziach saksofon Konitza.
Ten rodzaj jazzowego impresjonizmu rozwijał wprawdzie wcześniej Frisell, ale ponieważ został zaproszony do gry, należy to traktować jako gest ze strony Jakoba Bro: uczeń zaprosił mistrza. Tym sposobem z niewiarygodną komplementarnością wypowiedzieli się obaj wielcy gitarzyści.
Cezary Gumiński
EC/ Universal
