Członkowie niniejszego składu spotykali się wcześniej w różnych zespołach, a jako kwartet akompaniowali norweskiej pieśniarce folkowej Sinicce Langeland (album "Starflowers" z 2006 r.). To trwa właściwie od dekad, że muzycy z krajów skandynawskich uzyskują najwspanialsze efekty w tworzeniu jazzu pełnego melancholijnej tęsknoty.
Trudno powiedzieć, kto jest liderem niniejszej formacji, bo przecież każdy jej członek legitymuje się pokaźnym dorobkiem własnym. Może – starym zwyczajem – skład podpowiedział niezawodny producent Manfred Eicher.
Trębacz Arve Henriksen gra tu w towarzystwie saksofonisty Trygve Seima, kontrabasisty Andersa Jormina i perkusisty Markku Ounaskari. Muzycy wykonują najczęściej utwory własne, do których dołożyli interpretacje "What Reason Could I Give", napisanej przez Ornette Colemana, oraz tradycyjnej melodii "Armon Lapset". Już w otwierającym temacie "Nokipyrt" uderza nas w grze zespołu silny wpływ Colemanowskiej estetyki.
Ten kwartet gra jednak z olbrzymią dbałością o subtelności interpretacyjne i brzmieniowe. Muzycy podążają wprawdzie torem naszkicowanej kiedyś idei, ale nie starają się wytwarzać aury rewolucyjnej, co byłoby teraz zabiegiem sztucznym. Chcą natomiast pokazać z kunsztowną fantazją, ile pierwotnego piękna zostało zawarte w koncepcie gry Colemana.
Cezary Gumiński
ECM/Universal
