"Lata 70. miały Budkę Suflera, lata 80. Perfect i Lady Pank, lata 90. Hey i ONA, a teraz mamy..." - głos jednego z braci zadrżał i nie wiedział, co powiedzieć. Czy w kolejnej dekadzie był zespół, który niewątpliwie królował na rynku muzycznym? "Bracia!" - rzekł ten sam głos i lekko zaśmiał się, tłumacząc, że to oczywiście tylko żart.
Wypowiedź ta miała miejsce ostatnio w jednej z rozgłośni radiowych i towarzyszyła promocji płyty "Zapamiętaj". Żadne z wymienionych zespołów nie musiały się o to prosić, Braciom nawet i to nie pomoże. Mimo wspaniałego dziedzictwa w postaci doskonale przygotowanego głosu wokalisty, zespołowi brakuje bardzo wiele do osiągnięcia sukcesu na jakimkolwiek polu. Starają się uciekać od pop-rockowego brzmienia a`la Feel, a jednocześnie nie mają odwagi, by pójść w jakimś bardziej zdecydowanym, może hard rockowym, może bluesowym kierunku - a przecież możliwości do tego absolutnie mają. Zamiast tego, po niepotrzebnej płycie z coverami Queen, Bracia serwują kolekcję mało interesujących piosenek okraszonych banalnymi, momentami kiczowatymi tekstami, których kwintesencją jest mało pomysłowa krytyka Dody w utworze "Plastik".
M. Kubicki
FONOGRAFIKA
