Oj, nadwrażliwcy z Kombajnu Do Zbierania Kur Po Wioskach długo nie dawali znaku życia. Jedni z ulubieńców Piotra Kaczkowskiego oraz publiczności w Węgorzewie wydali w 2006 r. całkiem niezłą drugą płytę "Lewa strona literki M" i... zamilkli. Ufff, są - a już się bałem, że Marcin Zagański się pociął, względnie zszedł na serce podczas któregoś z koncertów.
Musicie bowiem wiedzieć, że wokalista grupy często przeżywa(ł) własne występy bardziej niż zgromadzona publika. Mnie to nie przeszkadzało - wytwarzało specyficzną atmosferę. Gdy w tym roku pojawili się nareszcie na Męskim Graniu i zaprezentowali nowe kawałki, można było dostrzec, że owszem - Zagański nadal "przeżywa", ale jakby dojrzalej, ma większy pazur. Podobnie muzyka sprawiała wrażenie podanej z większym drivem.
I tak jest w rzeczywistości: "Karmelki i gruz" zaskakują większym groovem, feelingiem sekcji rytmicznej. Może wynika to z faktu, że na stanowiskach basisty i perkusisty Kombajnu nastąpiły roszady - obecne za trzymanie rytmu odpowiadają Witek Przepióra i Tomasz Piechowiak. Pierwsze trzy utwory pokażą Wam dobitnie, że Ci kolesie mają pojęcie o tym, co robią: "Gwiezdna tragedia" jest prowadzona przez fajny basowy motyw, "Kaskaderzy" oferują w tej materii pochody zaczerpnięte z bluesa (skądinąd ciekawe połączonego z brit popem), a "Pistolety" - odniesienia do rytmów rodem z południa USA.
Nie zmienia się za to Zagański zarówno jako wokalista, jak i tekściarz. Koleś jest specyficzny, to fakt, i dość łatwo jest go znienawidzić za manieryzm i styl pisania, ale mnie osobiście jego pomysły zawsze odpowiadały. Zasłonięty całą masą przesterów wokalu, raz śpiewający jakby ze znudzeniem, innym razem krzyczący z niepokorną chrypką, zawsze dołujący. Poetyka też się nie zmieniła, weźmy najlepszy pod tym względem kawałek na płycie "Tulipan i ćma" opowiadający o rozstaniu i braku drugiej osoby, co podmiot liryczny wyraża następującymi słowami: "policjanci potrzebują pałek, kibice Lecha Poznań - Legii Warszawa (…)" - cóż to za genialny pomysł! A całość rozstania skwitowana jest typowym glanem w mordę: "Nie chcę cię - spierdalaj". Cóż, poeta musi umieć przeklinać :)
Nie zmienił się też przesadnie Paweł Koprowski, główny gitarzysta, który nadal snuje te swoje smutne opowieści, ciągnąc długie, wysokie dźwięki gitar, czasami użyje flażoletu, ale zaskoczy też iście post rockowym tremolo jak w "Dubrowniku". To w ogóle jest kawałek godzien Waszej uwagi - zaczyna się delikatnie, by wybuchnąć ścianą dźwięku w drugiej połowie utworu. Fajnie do muzyki Radiohead z okresu "OK. Computer" odnoszą się: podany z gitarą akustyczną numer "Morświny" i okraszony obłędnym, bujanym motywem sześciu strun "Tornado".
Nie ma co ukrywać - Kombajn Do Zbierania Kur Po Wioskach to band, który się albo kocha, albo nienawidzi. Krążek "Karmelki i gruz" może trochę uchodzić, za przekonywanie przekonanych - spodoba się przede wszystkim dotychczasowym fanom. Mnie to odpowiada - jestem jednym z nich.
Jurek Gibadło
Mystic
