Amerykański pianista Uri Caine, uczeń wybitnych kompozytorów współczesnych - George`a Rochberga i George`a Crumba - wybrał jazz za nośnik własnych idei. Największą sławę przyniosły mu jazzowe interpretacje klasyków: Mozarta, Mahlera, Beethovena, Bacha, Wagnera, Vivaldiego i Schumanna. Nominację do Grammy otrzymał za album "The Othello Syndrome", nieco szaloną przeróbkę operę Verdiego. Teraz sięgnął po sztandarowe dzieło klasyka jazzu - George`a Gershwina "Błękitna rapsodię" i jego niezapomniane piosenki, które stały się standardami.
Tej muzyki wysłuchałem najpierw na arcyciekawym festiwalu jazzowym w austriackim Saalfelden. Gorące oklaski wymagającej publiczności brzmią mi w uszach, kiedy słucham studyjnego zapisu. Niezwykle ekspresyjna interpretacja "Rhapsody in Blue" z popisowymi kadencjami pianisty, skrzypaczki Joyce Hammann i klarnecisty Chrisa Speeda robi wrażenie.
W kameralnym zespole Caine`a na uwagę zasługuje także trębacz Ralph Alessi i kontrabasista Mark Helias. Standardy, m.in.: "But Not For Me" i "I Got Rhythm" śpiewają ujmująco lecz z inwencją Theo Bleckmann i Barbara Walker.
Uwagę zwraca oryginalna interpretacja "They Can`t Take That Away From Me" z szaloną wokalizą Bleckmanna, postrzępionym rytmem perkusji Jima Blacka i zwariowanymi frazami klarnetu, trąbki, skrzypiec i oczywiście fortepianu lidera.
WINTER&WINTER / GIGI
