Formacja szwedzkiego basisty i wiolonczelisty (a w utworze otwierającym także porywającego pianisty), wzmocniona zaproszonymi gośćmi, kontynuuje melancholijne wątki zaintonowane trzy lata temu.
Trzon zespołu pozostał właściwie ten sam: Tigran - fortepian, John Paricelli - gitara i Magnus Ostrom - perkusja. W roli trębacza pojawił się obecnie Mathias Eick, a ważny wkład, po jednym razie wnieśli: Caecille Norby - śpiew, Dominic Miller - gitara i Zohar Fresco - perkusjonalia. Mimo że płyta nie stanowi swobodnej platformy dla popisów solistów i charakteryzuje ją wyciszona aura, poszczególne utwory są wyraźnie zróżnicowane w sensie faktury.
Na płycie "Liberetto II" prezentuje się międzynarodowa konstelacja muzyków, lecz nie wyeksponowano elementów etnicznych z poszczególnych krajów, a całość wspaniale zintegrowały aranżacje Danielssona, w pisaniu których jest przecież mistrzem.
W repertuarze znalazły się głównie kompozycje lidera grane przez cały zespół oraz cztery utwory w balladowym nastroju stanowiące duety kontrabasu lub wiolonczeli z trąbką. Płytę kończy niby skromny, ale tak naprawdę bardzo mocny akcent, gdy głos Norby tęsknie zawodzi na tle dramatycznego podkładu kunsztownie spreparowanych efektów elektronicznych.
Cezary Gumiński
ACT/GIGI
