W czasach gdy światowa muzyka indie była w rozkwicie, a w Polsce na tym polu świeciło pustkami, zwolennicy gatunku pokładali w Muchach ogromne nadzieje, które w dużym stopniu zostały zaspokojone przez całkiem dobrą płytę, jaką był "Terroromans". Zbawcy polskiego indie dostali ogromne wsparcie od dziennikarzy. Kontrakt z Sony również nie był przypadkiem. Przyszłość jednak okazała się gorzka...
"Notoryczni Debiutanci" niestety nie zachwycają. Piosenki nie powalają na kolana, choć Muchy chciały pójść śladem takich kapel jak Franz Ferdinand czy nawet w pewnym stopniu Editors, nadając swojej muzyce nieco bardziej taneczne brzmienie. Niepotrzebnie. Z drugiej strony jest tu przecież i psychodela, a i duch "starych" Much pozostał. Teksty? Problemy poruszane w lirykach zdają się odwoływać do młodszej części publiczności, która w czasie gdy zespół starał się wybić, już dawno dorosła, a na pewno pokończyła szkoły średnie. Bynajmniej nie są głupie, ale jakoś w wielu momentach zbyt nachalnie trącą banałem. Mam wrażenie, że Muchy strasznie pogubiły się w swojej strategii, bo przecież potencjał mają ogromny, a ciągle błądzą i nie tylko są notorycznymi debiutantami, ale i ciągle tylko nadzieją na coś lepszego.
Czy czegoś Wam, drodzy czytelnicy, nie przypomina ta historia? Mi tak, zupełnie jak okładka płyty. Całość zdaje się mocno nawiązywać do historii grupy Myslovitz, która również swoją karierę rozkręcała latami, a droga ta była bardzo kręta, o wyboistości jej nie wspominając. Poznaniacy ciągle nie mają pomysłu na siebie, a szkoda, bo gdyby ktoś umiejętnie pokierował ich karierą, mogliby zawojować kraj. Zanim to się jednak stanie, sami muszą odnaleźć siebie, by później trafić do słuchaczy. Dzisiaj trafili jedynie kulą w płot.
M. Kubicki
Sony Music
