Jest znana melomanom jako niekonwencjonalna wokalistka i multiinstrumentalistka, ale artystyczne działania Anderson wykraczają daleko poza muzykę. Można być świadkiem multimedialnych performansów jej autorstwa, wieczorów poezji, produkcji filmowych, obejrzeć wystawę jej rzeźb czy malowideł, a nawet napotkać archiwalne czasopisma dla dzieci z jej ilustracjami.
Laurie Anderson opanowała grę na skrzypcach jako dziecko i w młodości grała w orkiestrze symfonicznej. Skrzypce pozostają u niej instrumentem wiodącym, obecnie gra własną techniką na ich specjalnej wersji elektrycznej. Doskonale radzi sobie z instrumentami klawiszowymi i związanymi z nimi przystawkami elektronicznymi, ba – nawet zaprojektowała kilka takich instrumentów.
Po pięciu latach przerwy ukazał się bogato ilustrowany album muzyczny autorstwa Laurie Anderson, który jest dedykowany pamięci Amelii Earhart – amerykańskiej pionierce awiacji.
Amelia jako pierwsza kobieta przeleciała nad Atlantykiem, ale niestety, gdy chciała okrążyć całą ziemię, zaginęła tajemniczo nad Pacyfikiem. Earhart imponowała odwagą i wytrzymałością, a mały samolot w 1937 r. nie był współczesnym luksusem i jego prowadzenie wymagało prawdziwego hartu ducha.
Muzyczna opowieść Laurie Anderson o Amelii składa się z 22 krótkich utworów przechodzących jeden w drugi. Jak to zwykle bywało, całość została perfekcyjnie zmontowana.
Tłem dla charakterystycznych śpiewo-deklamacji i solówek instrumentalnych jest powracający warkot silnika, jaki musiał nieustannie towarzyszyć Amelii w jej trakcie lotów.
Wykreowana muzyka silnie pobudza wyobraźnię i mamy nieodparte wrażenie, że słuchamy ścieżki dźwiękowej do filmu o zmaganiach niesamowitej kobiety. Laurie Anderson wyczuwa i przekłada na język dźwięków cały wachlarz emocji, jakie musiały towarzyszyć Amelii podczas pionierskich lotów. Kluczową rolę odgrywa tu narracja niezmiennie hipnotyzującym głosem.
Słynny dyrygent Dennis Russell Davies był tym, który zainteresował autorkę postacią Amelii, zaaranżował partie orkiestrowe i doprowadził do ich nagrania przez filharmoników z Brna. W sesjach nagraniowych brały jeszcze udział takie postacie ze świata jazzu, jak gitarzysta Mark Ribot, perkusista Kenny Wollensen, basista Tony Sherr i ukulelista Ryan Kelly oraz wokalista Anohni posługujący się vocorderem.
Ciąg akcji na płycie przybrał formę muzycznego kolażu, który został zsyntezowany z naturalnych i preparowanych efektów dźwiękowych. Jedynym fragmentem w formie jakby piosenki jest utwór "India and on Down to Australia". Został on oparty na wyraźnie akcentowanym rytmie, któremu towarzyszy motyw melodyczny o pięknym wschodnim rodowodzie. Kolejne fragmenty są już utrzymane w bardziej minorowym nastroju, ale skutecznie trzymają w napięciu.
Cezary Gumiński
NONESUCH/WARNER
