Przewodniki w NF 202 wykonano w postaci pojedynczych drucików solid-core, ze specjalnie polerowaną powierzchnią. Ta ostatnia technologia została nazwana DSS - Direct Signal Surface. Przewodniki to miedź OFC.

W NF 202 znajdziemy izolację DUO-PE II, gdzie zewnętrzna powłoka wykonana jest z litego polietylenu, zaś wewnętrzna część, która bezpośrednio styka się z drucikami, ze spienionego polietylenu zapewniającego mniejszą stałą dielektryczną. Ma on także na celu tłumienie wibracji.

W celu zmniejszeniu oddziaływania pola elektromagnetycznego na sąsiednie przewodniki odsunięto je do siebie, wypełniając przestrzeń między nimi rurkami z powietrzem.

Kabel ma budowę pseudo-zbalansowaną, z identycznymi przewodnikami dla plusa i minusa i dodatkowym, przylutowanym z jednej strony ekranem - tutaj jest to folia aluminiowa i na to nałożona miedziana plecionka. Końcówki RCA są masywne i złocone, z charakterystycznym kształtem nacięć w kołnierzu masy, przywołującym na myśl wtyki Monster Cable "Turbine".

Dźwięk Reference NF202 ma zdecydowane oblicze. Mamy barwę, wewnętrzną strukturę, nieco ciepła, zaakcentowaną średnicę. Wokale są więc duże i z przodu, co daje dźwięk skupiony, intymny, z nieco słabszym górnym zakresem. Kiedy jednak perkusista budzi się z letargu i wkracza do akcji, wówczas blachy odzywają się perliście. Nie zmienia to wszakże opinii o "analogowości" kabla.

Bas, podobnie jak w kablu głośnikowym, jest pełny i mocny, podawany ze swego rodzaju swadą, pogłosem. Kabel nie zawsze różnicuje ten zakres tak, aby pokazać temperaturę poszczególnych utworów, bo zawsze stara się grać energetycznie i mocno, ale w wielu systemach będzie to długo wyczekiwane dopełnienie brzmienia.