Magellan SWII Concerto

Wypukłe boki obudowy nie tylko są mniej podatne na tworzenie fal stojących, ale też zwiększają sztywność obudowy i zwiększają jej objętość.

1 / 14 Następne

Tył w pełnej krasie - oprócz znanych już elementów na dole (terminal, płyta z logo), na górze dzieje się coś jeszcze ważniejszego - pracuje tam druga sekcja średnio-wysokotonowa.

2 / 14 Następne

Typowa wysokotonowa tuba z 25-mm kopułkową membraną i ostrym korektorem fazy; profil tuby nie jest wykładniczy

3 / 14 Następne

Głośniki średniotonowe (z lewej) i niskotonowe zapakowano w masywne odlewane osłony, zwiększające sztywność i tworzące radiatory; ciepło jest przeprowadzane przez pierścień przykręcony do centrum układu magnetycznego.

4 / 14 Następne

Obudowa Concerto jest bardzo gęsto ożebrowana w części zajętej przez głośniki niskotonowe; bliźniacze sekcje średnio- wysokotonowe mają do dyspozycji z przodu i z tyłu niezależne komory, w których zainstalowano ich zwrotnice. Filtry niskotonowych znajdują się na dole.

5 / 14 Następne

Triangle Magellan SWII Concerto.

6 / 14 Następne

Triangle Magellan SWII Concerto.

7 / 14 Następne

Triangle Magellan SWII Concerto.

8 / 14 Następne

Podobne tabliczki (a nawet tablice) zdobią fronty większości Triangli, w Concerto i Grand Concert umieszczono jest z tyłu - są za to rekordowo duże.

9 / 14 Następne

Na tym zdjęciu tego nie widać, ale terminal przyłączeniowy jest bardzo duży - zajmuje prawie całą szerokość tylnej ścianki, tak samo szerokiej jak przednia. Dwie pary wielkich zacisków połączono adekwatnie solidnymi zworami - ale nie z blachy, tylko z przewodów. Intencją jest jednak ich zdjęcie i zastosowanie podwójnego okablowania.

10 / 14 Następne