Kiedy słucham saksofonisty Scotta Hamiltona, to jakbym przeniósł się w czasie o kilkadziesiąt lat do ery swingu i rodzącego się be-bopu. Wtedy swe najlepsze solówki grali Ben Webster, Coleman Hawkins i Zoot Sims. Trzydzieści lat później pojawił się Hamilton, młody muzyk zafascynowany najpierw bluesem (grał na harmonijce ustnej) a później swingiem, kiedy za koronny instrument obrał sobie saksofon tenorowy. Już jako nastolatek potrafił kopiować solówki mistrzów, a szczególnie upodobał sobie Webstera. Niestety, przez pierwsze lata kariery często zarzucano mu kopiowanie jego stylu.
Hamilton zdobywał pierwsze jazzowe szlify u boku Benny`ego Goodmana, a później był członkiem zespołu akompaniującego wokalistce Rosemary Clooney. W 1977 r. wytwórnia Concord, z którą związany jest do dziś, wydała mu pierwszy album "Is A Good Wind Who Is Blowing Us No Ill". Dziś muzyk zachwyca głębokim brzmieniem swego saksofonu i już nikt nie zastanawia się, czy kogokolwiek kopiuje. Nowy album nagrał ze starymi wygami jazzu i bluesa w jaskini lwa - legendarnym studiu Rudy`ego van Geldera. Tego samego, który ukształtował brzmienie wytwórni Blue Note na przełomie lat 50. i 60. Album "Across The Tracks" brzmi nawet podobnie. Są tu zachwycające organy Hammonda Gene Ludwiga i gitara rytmiczna Duke`a Robillarda. A w repertuarze standardy: "Deuces Wild", "Intermission Riff" i "Memories of You". Mało kto gra dziś stary, dobry jazz na tak wysokim poziomie. Tej płyty słucha się z przyjemnością w każdych okolicznościach.
Marek Dusza
CONCORD/UNIVERSAL MUSIC
