Dorobek płytowy zespołu Linkin Park jest bardzo interesujący. Do tej pory amerykańska formacja wydała trzy albumy studyjne, jeden z remiksami, dziewięć EPek, jeden mash-up, niezliczoną ilość oficjalnych bootlegów, a teraz mamy do czynienia z trzecim wydawnictwem koncertowym.
Nie, Linkin Park nie jest tak płodnym zespołem jak każdemu mogłoby się wydawać. Najczęściej odgrzewa sprawdzone patenty, ostro zdzierając pieniądze ze swoich fanów. Takie jest oficjalne stanowisko krytyka, który musi stwierdzić, że LP stało się krótko po podpisaniu kontraktu płytowego bardzo dochodowym produktem. Nieoficjalnie przyznaję, że nie ma nic złego w rozlużnieniu się taką czystą rozrywką opartą na prostych riffach, banalnych melodiach i tekstach, które nie wymagają od słuchacza dużej uwagi.
Ale ja tu gadu gadu, a "Live At Milton Keynes" to całkiem niezły koncert, przynajmniej w porównaniu z wydanym po "Meteorze" - "Live In Texas". Na wspomnianym combo CD/DVD, zwłaszcza w wersji audio, było zbyt mało utworów. Tym razem ten krążek został wypełniony po brzegi aż osiemnastoma kompozycjami (poprzedni koncert miał ich o 1/3 mniej). Wśród nich są m.in. dwa wykonane razem z Jayem-Z, choć tę kolaborację słyszliśmy już na dwóch płytach "Collision Course". W przypadku krążka audio przydałaby się więc kompilacja z różnych występów ostatniej trasy. Pozwoliłoby to np. na przedstawienie piosenki "Crawling" w wykonaniu z Chrisem Cornellem czy "We Made It" z Busta Rhymes, które nie były stałym elementem tournee.
DVD to bliźniaczy do CD pełen zapis koncertu (choć szkoda, że trzy utwory ukryte są jako bonusy, co jest dla mnie wielkim minusem i niepotrzebnym zabiegiem). Zdecydowanie bardziej zadawala dźwięk, który teraz bardziej uwypukla pazur Linkin Park. W gorszej formie jest z kolei wokalista zespołu - Chester Bennington, który choć nadal posiada charakterystyczny głos to niewątpliwie nie jest on już tak mocny jak w czasie premiery albumu "Hybrid Theory".
"Live At Milton Keynes" to zdecydowanie lepsza kompilacja koncertowa niż "Live In Texas". Poprawiono wiele błędów, które wytykano grupie w przeszłości. Nadal jednak jest to tylko kolejna zapchajdziura od Linkin Park, która niewiele wnosi do dyskografii zespołu. Biorąc pod uwagę bogatą ofertę oficjalnych bootlegów, fani dostali ponownie to samo za co zapłacą... w przeciwieństwie do zwykłych słuchaczy.
M. Kubicki
WARBER MUSIC POLAND
