Test w PDF
Najtańszy gramofon AS przypomina z zewnątrz model Barzetti. W obydwu podstawą jest lakierowana na czarno, gruba (50-mm) płyta z mdf-u; choć to zwykła "deska" (bez odsprzęgnięcia), to wykonana wyjątkowo starannie, a jej pospolity, prostokątny kształt urozmaicon zaobleniem przedniej ścianki, blisko której doklejono aluminiową tabliczkę z logo firmy i nazwą modelu. Co ciekawe, choć widnieje na niej nazwa !Ecco, to na firmowych stronach producenta brzmi nieco inaczej: Ecco!
Kluczowym elementem każdego gramofonu jest główne łożysko. Jest zwykle jednym z droższych elementów składowych i od jego jakości zależy poziom szumu. Tutaj jest naprawdę godziwe, ponieważ zapożyczono je z droższych modeli.
Trzpień został wykonany z utwardzanej i polerowanej stali, osłona łożyska zawiera dopasowane w wysokiej temperaturze samosmarujące się wkładki z brązu, dlatego ten element gramofonu Acoustic Signature !ECCO nie wymaga konserwacji.
Na dnie, tam, gdzie ślizga się zaokrąglony koniec trzpienia, znajduje się opracowany przez Acoustic Signature materiał o nazwie Tridorfolon - tutaj w nowej wersji "II".
Acoustic Signature !ECCO - talerz
Ważący 4,3 kg talerz o grubości 24 mm wytoczono z miękkiego aluminium na maszynach CNC. Jak pisze producent, tę odmianę wybrano ze względu na korzystny rozkład rezonansów. Talerz wytłumiono dodatkowo od spodu materiałem przypominającym winyl. Uformowany na obwodzie kołnierz działa jak koło zamachowe, zwiększając bezwładność talerza, a tym samym stabilność obrotów.Silnik
Synchroniczny silnik Acoustic Signature !ECCO zamknięto w ciężkiej aluminiowej obudowie. Znajduje się geometrycznie na tej samej płaszczyźnie co gramofon, trzeba go wstawić do wyciętego w podstawie otworu; nie styka się jednak fizycznie z podstawą, można więc mówić o niezależnie stojącym silniku.
Na jego osi umieszczono precyzyjnie wykonany krążek z anodowanego na czarno aluminium; ma tylko jedną średnicę, ponieważ prędkość obrotową ustala się w zewnętrznym sterowniku. Moment obrotowy jest przenoszony na talerz za pośrednictwem gumowego paska o kwadratowym przekroju.
Sterownik jest generatorem sinusoidy, z którą synchronizuje się silnik. Układ, znany ze znacznie droższych modeli Acoustic Signature, został nazwany S-Alpha. Jego obudowa jest niewielka, na jej aluminiowym froncie umieszczono dwa przełączniki: włączający oraz zmieniający prędkość obrotową pomiędzy 33 1/3 rpm a 45 rpm. Napięcie jest dostarczane z zewnętrznego zasilacza, przypominającego zasilacze laptopów.
Acoustic Signature !ECCO - ramię
Gramofony Acoustic Signature !ECCO mogą być wyposażone w jedno z dwóch ramion firmy Rega - RB251 lub droższe RB301. To nowe, mocowane w trzech punktach, precyzyjniej wykonane wersje brytyjskich klasyków, modeli RB250 oraz RB300.
W wersji, którą otrzymałem do testu, było zamontowane ramię RB251. Jego rurka została wykonana wraz z osłoną łożyska poziomego z jednego kawałka stopu aluminiowo-magnezowego. Jest też drugie łożysko, pionowe - to ramię z zawieszeniem kardanowym ("gimballed arm") o długości 9 cali.
Obok niewątpliwych zalet - jak bardzo dobra integralność mechaniczna (brak łączeń), wysokie tłumienie drgań oraz wyjątkowa precyzja łożysk - ramiona Regi mają jeden podstawowy problem: nie da się w nich regulować VTA.
Wszystkie ramiona Regi, również to, ma kabel przymocowany na stałe, niewyglądający może imponująco, ale Roy Gandy - szef Regi - woli właśnie taki kabel, tworzący całość wraz z okablowaniem wewnętrznym ramienia, bez miejsc lutów, niż "lepszy", ale podłączany.
Przesyłany model Acoustic Signature !ECCO jest rozłożony i jego montaż wymaga trochę czasu i pewnej wprawy. Każdy z jego elementów jest zapakowany osobno - podstawa z ramieniem, talerz, silnik i sterownik.
Na szczęście ustawienie wkładki nie sprawia kłopotów - to ostatecznie ramię Regi. Konstrukcja stoi na trzech, dużych, aluminiowych nóżkach, w których można wykręcić środkową część, regulując w ten sposób poziom. Gramofon nie ma pokrywy.
Odsłuch
To doskonale wyważony dźwięk. Nie "doskonały", bo z typowymi dla niedrogich gramofonów problemami i ograniczeniami, ale przy tym świetnie ułożony, zharmonizowany.
Nie ma w nim miejsca na ostrość i jaskrawość. Wydaje się, że najwyższa góra jest lekko wycofana, podobnie zresztą jak najniższy dół. Do tej obserwacji dochodzimy jednak stopniowo, "ucząc" się tego dźwięku, a nie w krótkim demo.
Wszystko, co znajduje się pomiędzy, jest nasycone i ma niezłą dynamikę. Brzmienie nie jest ciepłe, choć niski środek - delikatnie wzmocniony, atak zaokrąglony, a góra pasma wygładzona. Ponieważ jednak wyższa średnica jest mocna i otwarta, nie ma się wrażenia spowolnienia ani stłumienia.
Po stronie pozytywów należy zapisać zredukowane trzaski i szum przesuwu - oczywiście jak na gramofon, bo nie obiecuję, że ich w ogóle nie będzie. W Acoustic Signature !ECCO są na bardzo niskim poziomie, mimo że głosy są mocne i bezpośrednie.
Także elementy perkusyjne są dźwięczne i różnicowane, co było słychać i z akustycznym materiałem z płyty Keitha Jarretta "The Survivors’ Suite", jak i z elektronicznym materiałem z "Caverna Magica" Vollenveidera. Uderzona blacha wybrzmiewa długo, a mimo to słyszymy nutę słodyczy.
Z drugiej strony nie dostaniemy czegoś, co pojawia się w przypadku droższych konstrukcji - efektu "zawieszenia" między kolumnami nowej przestrzeni, przeniesionej ze studia. To niezwykłe przeżycie, kiedy po opuszczeniu igły wchodzimy w inny świat. Tutaj go nie ma - i nie ma w żadnym innym gramofonie za te pieniądze.
Z gramofonem Acoustic Signature !ECCO pojawia się jednak coś innego, też niezwykle atrakcyjnego. Choć głębia sceny nie jest oszałamiająca, to jednak różnicowanie instrumentów na scenie, zarówno jeśli chodzi o ich barwę, jak i miejsce - jak najbardziej.
Najwyraźniej rozdzielczość gramofonu, jeśli połączymy go z dobrą wkładką, jest na bardzo wysokim poziomie. Dlatego brak trzasków i niski szum przesuwu nie jest wprost efektem wycięcia czegoś, przymulenia, a wynika raczej z maskowania ich przez przyciągający naszą uwagę dźwięk użyteczny.
Pomimo że to nie jest ciepły dźwięk, "ustawiający" muzykę i jej odbiór, pozostaje koherentny, bardzo łatwo przyswajalny, naturalny. Winyl umie czarować na różne sposoby i nawet kiedy dochodzimy do wniosku, że to tylko aproksymacja tego, co na płycie zostało zapisane, a tym bardziej tego, co zostało zagrane w studio, to możemy się do tej myśli uśmiechnąć i dalej słuchać z pełnym zadowoleniem.
Wojciech Pacuła
