BOWERS & WILKINS 702 S2

Tunel bas-refl eks, zintegrowany z􀁢gniazdem przyłączeniowym, to już jedyny element, który pozostał niezmieniony, nawet w stosunku do pierwszej edycji serii CM; dla samej elegancji można by ten fragment konstrukcji „odświeżyć”, ale technicznie wiele poprawić się tutaj nie da. Samo strojenie bas-refl eksu nie jest jednak standardowe – niewielką powierzchnią tunelu (średnica 4,5􀁢cm, i􀁢jest tylko jeden) wraz ze znaczną długością (16􀁢cm) ustalono bardzo niską częstotliwość rezonansową (25 Hz), którą można jeszcze... obniżyć (wkładając do tunelu pierścień z gąbki) ewentualnie całkowicie zamknąć.

Bowers ma ustalony ogólny schemat zwrotnicy dla wszystkich układów trójdrożnych. Jest on dość specyficzny, bowiem nie należy ani do "szkoły" zwrotnic rozbudowanych tak bardzo, jak tego wymaga uzyskanie liniowej charakterystyki przetwarzania (która nie wydaje się dla konstruktorów firmy najważniejsza), ani też do "szkoły" filtrów minimalistycznych w każdej sekcji. Oto płytka z fi ltrem sekcji niskotonowej: filtr 3. rzędu, dwie cewki rdzeniowe i kondensator elektrolityczny - czyli w normie, bez szaleństw.

Sekcja średnio-wysokotonowa więcej powie o specjalnej firmowej recepcie, określającej w dużej mierze charakterystykę i brzmienie. Głośnik średniotonowy jest jeszcze potraktowany konwencjonalnie, przez dwa filtry (górnoprzepustowy i dolnoprzpustowy) 2. rzędu - służą tu dwie cewki (powietrzne) i dwa kondensatory (polipropylenowe). Natomiast głośnik wysokotonowy jest podłączony przez pojedynczy kondensator, bez równoległych obwodów korekcyjnych; na prawym skraju widać radiator tłumika.

Konstrukcja 702 S2, najmniejsza z trzech testowanych, jest pod względem techniki przetworników najsolidniejsza i wysublimowana