W tym sezonie Dali przygotowało dwie bardzo specjalne i bardzo odmienne nowości. To najlepszy w historii firmy subwoofer SUB V-16F i najmniejsze "monitorki" Kupid. Nie należą (na razie) do żadnej serii, są w ofercie pozycją odrębną, chociaż występują aż w pięciu wersjach… kolorystycznych.

Tm razem nie chodzi o żadne klasyczne forniry ani "pianobleki", lecz w większości o wyraziste kolory, którymi para Kupidów ożywi pomieszczenie, do niczego się nie upodabniając. Mają swoje nazwy, których przytaczać nie będziemy, skoro na zdjęciu pokazujemy wszystkie.

Co ciekawe, do koloru obudowy dopasowano kolor membrany 12-cm głośnika nisko-średniotonowego; jej materiał to typowa dla Dali celuloza z dodatkiem włókna drzewnego, lecz ma niestosowaną dotąd przez Dali formę "miski".

Wysokotonowy to klasyczna, 25-mm kopułka tekstylna, w płytkim falowodzie z promieniście ułożonymi bruzdami. Kto jednak woli estetyczną dyskrecję, może wykorzystać maskownice (trzymane przez magnesy).

Z tyłu jest oczywiście gniazdo przyłączeniowe, jest też wylot układu bas-refleks (tunel o średnicy 2,5 cm wyprofilowany na obydwu końcach). Wykonanie w tej cenie nie może być luksusowe, ale jest staranne i gustowne.

Małe, a cieszy – Kupidy są dedykowane tym, którzy na sprzęt audio nie chcą wydać wiele, ale wystarczy im stereo, a nie wystarczy głośnik bezprzewodowy, który stereo tylko udaje. Kupią wzmacniacz, kupią kable i tak się zacznie…

Przypominają mi o całej generacji niskobudżetowych mini-monitorów sprzed 30 lat, które dla wielu były początkiem hajfajowej przygody. KEF Coda 7, B&W DM302, Tannoy M1… Liczę na to, że pojawią się Kupidy trochę większe (ale niewiele droższe), a nawet wolnostojące.

Czytaj również nasze testy kolumn głośnikowych DALI

Dali Kupid - odsłuch

Inna duńska firma lansowała kiedyś hasło, że życie jest zbyt krótkie na nudne hi-fi. Konstruktorzy Dali poszli właśnie takim tropem, zarówno w wyglądzie, jak i brzmieniu.

Przypisywanie Kupidom cech audiofilskich i podkreślanie ich pokrewieństwa ze znacznie droższymi modelami Dali (gdzieś przeczytałem, że nawet z Kore), może działa na wyobraźnię, ale poważnie mówiąc… dźwięk Kupidów jest po prostu bardzo fajny i o taki rezultat – w tej cenie i przy takiej wielkości – powinno przede wszystkim chodzić. Pierwsze takty wskazały w sposób dosłownie dobitny co (a raczej jak) będzie grane.

Odsłuch różnych gatunków muzycznych lub technik nagraniowych karty nie odwróci. Nie będzie nudno, smutno i nijako. Nie będzie właśnie audiofilskiego marudzenia i ostrożności, byle tylko trzymać się jak najbliżej liniowości i neutralności. Kupidy grają swobodnie, ekspresyjnie, nie żałując basu – tego "średniego", a nawet "wyższego", ale i to wystarczy, aby muzyka, nie tylko rockowa, miała rytm i wigor.

Udaje im się wykreować całkiem duży dźwięk, scenę szeroką, a przy tym zagospodarowaną, nasyconą, z bliskim pierwszym planem, mającym związek z żywą, podbarwioną, lecz ogólnie dobrze "ustawioną", niekrzykliwą średnicą. Wysokie też się nie krygują, ale nie powodują rozjaśnienia. Kupidy to "wulkaniki" energii.

Jedyna wątpliwość dotyczy tego, że przy ustawieniu niemal przy samej ścianie (co wprost dopuszcza opcja powieszenia – wieszak jest przecież na wyposażeniu, a i bez niego mogłyby się w takim położeniu znaleźć), bas jest na tyle ekspansywny… że Dali Kupid może się to bardzo podobać, ale nie musi, a wystarczyłaby zatyczka, aby go utemperować, wychodząc naprzeciw bardziej wysublimowanym gustom.

Sam tego rozwiązania spróbowałem i nie twierdzę, że bardziej mi się podobało, ale czemu nie dać takiego wyboru? Ostatecznie wystarczy kawałek własnoręcznie wyciętej gąbki czy zwiniętego materiału.

Autor: Andrzej Kisiel