The Flaming Lips to jedna z tych grup, od których można oczekiwać nieoczekiwanego. Przez trzydzieści lat działalności zespół nie przestaje zaskakiwać. Tym razem zaskoczenie było jeszcze większe, szczególnie dla nas Polaków, bo ich najnowsza płyta ma swojsko brzmiący tytuł "Oczy mlody".
Wyjaśnia to lider Wayne Coyne, który przez przypadek natknął się na polskie tłumaczenie książki amerykańskiego prozaika Erkine`a Caldwella "Blisko domu" i zaintrygowało go brzmienie naszych słów. Stąd jeszcze inne tytuły piosenek w języku polskim: "Nigdy nie", "Do glowy" i "Blisko domu".
"Oczy mlody" to także nazwa wyimaginowanego środka psychotropowego, po zażyciu którego możemy się udać w barwną podróż. The Flaming Lips stworzyli concept-album, na którym współgrają mrok i światło, rozkosz i ból, cisza i hałas.
Większość tej płyty to mocno ambientowe elektroniczne granie z odrealnionym wokalem, sprowadzającym się do roli jeszcze jednego instrumentu. Czuć w tych kompozycjach ducha Pink Floyd z czasów Syda Barretta, muzycy pięknie budują odrealniony baśniowy klimat, podobny do tego, jaki na słynnym krążku "Deserter`s Songs" stworzyli Mercury Rev, snują awangardowe wizje bliskie twórczości Radiohead.
Mimo całej tej progresywno-psychodelicznej otoczki The Flaming Lips potrafią także stworzyć świetne piosenki, na czele z "We A Family" z gościnnym udziałem gwiazdki popu Miley Cyrus. Najlepszy album grupy od czasu bestsellerowego "Yoshimi Battles The Pink Robots" z 2002 roku.
Grzegorz Dusza
PIAS
