Asymmetry

Numer jeden australijskiego rocka przypomina o sobie trzecim albumem. Maturalnym, mocniejszym niż debiut i znacznie ciekawszym niż uwielbiana przez metalowców "dwójka".

"Asymmetry" czaruje melancholijną atmosferą, miażdży ciężarem gitar i dobija pięknie wyeksponowanym basem. Brzmieniowe aspekty tego wydawnictwa, nawet kiedy panowie wkraczają na muzyczne mielizny, potrafią wywindować ten krążek na szczyty tegorocznych zestawień.

Mało który zespół gra tak inteligentną i emocjonalną muzykę, w dodatku we własnym i zupełnie nienadającym się do skopiowania stylu. Tą nazwę należy zapamiętać, gdyż Karnivool od momentu zaistnienia na rynku to jedna z najciekawszych formacji w ogóle - tak jak The Butterfly Effect czy Dead Letter Circus (oba również z Antypodów).

Album "Asymmetry" można podzielić na kilka części. Pierwsza, składa się z czterech zgrabnie łączących się ze sobą kompozycij: "Aum", "Nachash", "A.M War" oraz "The Refusal". Ten kwartet to silne, bardzo emocjonalne wprowadzenie do dalszych i najciekawszych utworów na krążku - jednego z trzech epickich utworów "Aeons", następnie krótkiego, ale walącego w utwory tytułowego, odprężającego mocno post-rockowego "Eidolon" oraz mojego faworyta, leniwego rozkręcającego się, urozmaiconego całą paletą melodii i skal, przepięknego i kojarzącego się z Aeon Spoke "Sky Machine".

Końcówka to dość eksperymentalna i momentami zahaczająca o djent porcja dobrego, gitarowego grania. Mniej jednostajnych, ale bardzo ładnych czystych wokali - więcej muzyki i kopa. Szybkie tempa pojawiają się rzadko, ale kiedy panowie przypominają sobie, że gary to doskonałe narzędzie do ataku, słuchacz dostaje (jak na taki zespół) naprawdę srogi łomot.

Ciężko opisywać każdy z tych utworów z osobna, nawet jeśli rzeczywiście wykroi się z "Asymmetry" kilka części, dlatego zalecam słuchanie albumu w całości. To niezwykle barwna, plastyczna i mocno uzależniająca podróż po wszystkich nie tylko modnych teraz gatunkach muzycznych, ale po muzyce rockowej w ogóle.

Grzegorz "Chain" Pindor