Lech Janerka od przeszło 30 lat pozostaje jednym z najoryginalniejszych i najbardziej wpływowych polskich artystów. Jeśli miałbym wybrać najważniejszą płytę w dziejach rodzimego rocka, bez wahania wskazałbym na debiut Klausa Mitffocha (1984), któremu liderował Janerka.
Nowofalowa agresywność i mnogość muzycznych pomysłów w połączeniu z buntowniczymi, mocno sarkastycznymi tekstami sprawiają, że mamy do czynienia z dziełem ponadczasowym. Płyta "Złota kolekcja - Ewolucja, rewolucja i ja" stanowi doskonały wstęp do twórczości Janerki, która znalazła rozwinięcie na jego solowych albumach.
Będąca rozliczeniem artysty ze stanem wojennym "Historia podwodna" (1986), zawierała jego najsłynniejsze songi: "Konstytucje", "Ta zabawa nie jest dla dziewczynek", "Lola (chce zmieniać świat)" i "Niewole". Nieco lżejszy repertuar zawierały "Piosenki" (1990) z tak udanymi utworami jak "Bez kolacji" i "Paragwaj".
Kolejna dekada nie przyniosła hitów, ale warto wspomnieć o bardzo cenionym przez fanów eksperymentalnym albumie "Ur". Renesans popularności przyniosły Janerce albumy "Fiu fiu..." (2002) i "Plagiaty" (2005). Ciekawostką na składance są niepublikowane dotąd na CD dwa utwory, znane jedynie z DVD "Najmniejszy koncert świata", a mianowicie "Śmielej" oraz "Wyobraź sobie".
Grzegorz Dusza
POMATON EMI
