Ukłony w kierunku sprzętu przenośnego, czy to pod kątem parametrów elektrycznych, rozmiarów, sposobów składania, przechowywania i transportowania słuchawek, bogatych akcesoriów, błyszczących opakowań - to wszystko zwyczajnie słuchawek Sennheiser HD700 nie dotyczy.

Ucieszyłem się na widok niektórych "archaicznych" elementów w HD700. Zwłaszcza wtedy, gdy z kartonu wypadła ogromna skrzynka spięta metalowymi zawiasami.

Wieko i spód wypełniono zwykłą gąbkową wkładką z wyciętymi laserowo przegródkami - w głównej na słuchawki, tuż obok na zwinięty kabel. To duże słuchawki domowe, jeśli ktoś chce o nie dbać, będzie je chował do tej skrzyni i odkładał gdzieś na półkę.

Same Sennheisery HD700 to już kwintesencja prostoty (wedle dzisiejszych standardów) i firmowego stylu owalnych muszli. Materiał, z którego są wykonane, imituje jakieś metale pokryte lakierem proszkowym, ale w większości jest to tworzywo.

Tak się jednak złożyło, że mój testowy egzemplarz HD700 sporo przeszedł, na co wskazywało naturalne zużycie padów czy kabla. Reszta prezentowała się znakomicie, więc jakość materiałów jest bardzo dobra.

Sennheiser HD700 - konstrukcja

W każdej muszli zainstalowano monofoniczne 2,5-mm gniazdo, okablowanie jest w pełni niezależne dla lewego i prawego kanału. Wprawdzie dostarczony w komplecie kabel ma typowy 6,3-mm wtyk, ale łatwo będzie dostosować Sennheisery HD700 do pracy z tzw. zbalansowanymi wzmacniaczami słuchawkowymi, unikając wspólnych ścieżek masy.

Kabel to też coś specjalnego - przewodniki wykonano z miedzi beztlenowej pokrytej srebrem, struktura i geometria ma wpływać na najkorzystniejszy transfer sygnałów o wysokich częstotliwościach.

Czytaj również nasze testy słuchawek bezprzewodowych

Przednia część muszli jest podtrzymywana stalowym łącznikiem.

Muszle słuchawek Sennheiser HD700 zostały zawieszone z jednej strony na cienkim, metalowym szkielecie, z drugiej - element jest już plastikowy. Pałąk ma od zewnątrz silikonowo-gumowaną strukturę, od wewnątrz (od strony głowy) dodano dość gruby "wałeczek" z gąbki obłożony miękkim welurem.

Niekonwencjonalny kształt - zbliżony do litery D - mają pady, dla maksymalnej wygody obszyte mikrofibrą. Krawędzie zwężają się do środka, a przez to w poduszkach jest dużo miejsca wewnątrz.

Przetworniki słuchawek Sennheiser HD700 są ulokowane bardzo głęboko, wewnątrz plastikowej konstrukcji. Z całą pewnością jest to model, który każdy zaliczy do grupy wokółusznych. Przetworniki mają klasyczną średnicę 40 mm.

Regulacja wysokości pałąka jest przeprowadzana klasycznym mechanizmem, elementy wykonano z tworzywa, są elastyczne (ale wytrzymałe), umożliwiają optymalne dopasowanie słuchawek do głowy.

 

Trudno o bardziej oczywistą konstrukcję otwartą. Jak na słuchawki tej wielkości, HD700 są dość lekkie, ważą 270 g i znajduje to potwierdzenie w tym, jak się w Sennheiserach czujemy. Pałąk jest sprężysty, dość mocno naciska na głowę, ale miękkie poduszki w pełni to amortyzują.

Słuchawki Sennheiser HD700 łatwo dopasować, zakres regulacji (góra - dół) jest gigantyczny. Jedyne, na co można ponarzekać, to fakt, iż nie da się wykonywać gwałtownych ruchów głową, bo słuchawki lubią się wówczas zsunąć do przodu.

Przy tak bezkompromisowej realizacji układu otwartego nie może też być mowy o jakiejkolwiek izolacyjności akustycznej - docierają do nas absolutnie wszystkie dźwięki z zewnątrz. To jednak przekłada się na wyjątkowy komfort użytkowania przy długich sesjach odsłuchowych.

Słuchawki Sennheiser HD700 zostały zaprojektowane w Niemczech, ale wyprodukowane w Irlandii - tam firma ma fabrykę już od bodajże dwudziestu lat. Zakładanie HD700 na głowę to wyjątkowe doświadczenie, zupełnie inne względem innych modeli, również konstrukcji otwartych.

Są wyjątkowo "lekkie", dają wrażenie nasunięcia wokół uszu czegoś w rodzaju otwartych pierścieni, a nie klasycznych słuchawek. Do HD700 bardzo łatwo się przyzwyczaić i nigdy nie przyszło mi na myśl, że mam je zakładać za karę.

Odsłuch

Brzmienie podobne jak inne wrażenia organoleptyczne - bardzo łatwe, przyswajalne, komfortowe. Za samą słuchawkową wygodę nie trzeba by jednak płacić ponad dwa tysiące złotych...

Największą zaletą Sennheiserów HD700 jest zakres średnio-wysokotonowy - najwyższych lotów. Zrównoważenie, czystość, dokładność zostają wyniesione do poziomu referencyjnego. Neutralność to zbyt oklepane określenie, aby za jego pomocą podsumować możliwości Sennheisera.

Można by napisać, że prezentują one wyjątkową elastyczność, umiejętność dopasowania się do klimatu muzyki i nagrania - ale oczywiście nic w nich się nie dopasowuje - to właśnie stabilność i czystość, brak odbarwień pozwala dźwiękom przechodzić przez słuchawki z pełnym zróżnicowaniem, a nam odczytywać różne muzyczne emocje.

Sennheiser nie przegina w żadną stroną, nawet w żadną stronę się nie przechyla - balans płynności i dokładności, spójności i selektywności jest idealny, procentuje przy każdej sytuacji.

 

Sennheiser HD700 nie ocieplają, ale i nie schładzają muzyki, grają z polotem, lecz uprzejmie. Nie wpadają w żadne własne klimaty, nigdy nie grają ostro, ale nie są "usypiaczami", które miałyby nas ukołysać miękkimi falami łagodnej muzyki. Nie są też "budzikiem" stawiającym nas na baczność.

Brzmienie jest przejrzyste i często pierwszoplanowe. Słuchawki idealne? Nie wszystkim wystarczy basu. Niskie tony są równie dokładne, nawet dynamiczne, nawet bardzo dobrze rozciągnięte, ale nie mają żaru i energetyczności, która mogłaby sprawić nam specjalną frajdę. Bas jest poprawny, raczej twardy, rytmiczny, uzupełniający przekaz.

Sennheiser to także jedna z lepszych propozycji jeśli chodzi o przestrzeń, podobnie jak HiFiMan nie "zbiera" wszystkich dźwięków na górze głowy, stara się grać nieco niżej i szerzej, słychać także porządek i dobre lokalizacje.

Radosław Łabanowski