Lector stosuje lampy w przedwzmacniaczach, stopniach wyjściowych odtwarzaczy, a nawet przetworników C/A; jednak w końcówkach mocy występuje tranzystor.

Hybrydowy Lector ZXT-60 to druga "od góry" integra Lectora, mająca wiele wspólnego z referencyjnym VFI-700MM. Elegancki, stylowy wygląd, w którym mocnym akcentem są drewniane boczki, świadczy o pochodzeniu.

Podstawowa wersja urządzenia jest dostępna bez bocznych paneli, a jeżeli chcemy mieć wzmacniacz z taką dekoracją, możemy wybrać boki w kolorze naturalnego drewna (cherry) lub w wykończeniu na wysoki połysk; dodatkowe panele można również dokupić później osobno.

Na błyszczącym, czarnym froncie kontrastują cztery srebrne śruby, poza nimi są tutaj jeszcze pokrętło wzmocnienia, wyboru wejść oraz mechaniczny wyłącznik zasilania. Regulator głośności pracuje z wyraźnymi punktami oporowymi, co sugeruje, iż powinien się za nim kryć tradycyjny potencjometr analogowy.

Małoseryjną produkcję najlepiej widać na tylnym panelu. Nie ma tutaj lakierowanych napisów, wszystkie gniazda oznaczono naklejkami.

Lector ZXT-60 - przyłącza

Lector ZXT-60 ma wyłącznie wejścia liniowe, możemy podłączyć aż pięć takich źródeł oraz jeden rejestrator. Jest też wyjście z przedwzmacniacza, a więc z sygnałem o regulowanym poziomie.

Pojedyncze wyjścia głośnikowe zrealizowano na popularnych, ale porządnych terminalach. Ciekawe są nóżki; zamiast czterech, są trzy (dwie z przodu, jedna z tyłu), każda z mimośrodowym elementem absorbującym drgania. W ofercie firmy są także zamiennie podstawy z kolcami.

Klasyka - rządek RCA i pojedyncze terminale głośnikowe. Nie jest to szczyt luksusu, ale pasuje do stylu wzmacniacza.

Wzmacniacz hybrydowy oznacza najczęściej połączenie lamp w przedwzmacniaczu i tranzystorów w końcówce mocy. Ciekawość budzą zwykle te pierwsze, w końcu tranzystory to "chleb powszedni" amplifikacji. Lector stosuje dwie (po jednej na kanał) triody 6922 produkcji Electro Harmonix (Rosja).

To jeden z najbardziej oczywistych wyborów, lampa o znakomitej reputacji, po którą - w takich właśnie konfiguracjach - sięga wielu producentów. Dostępne są jej różne odmiany, w tym ceniona wersja Gold.

Na dużej płytce drukowanej zainstalowano końcówki mocy z parą układów Darlingtona Sanken Lexam SAPM01 w każdym kanale. To wersja tranzystorów Mosfet ze zintegrowaną kompensacją temperaturową - elementy rzadko spotykane i drogie.

Czytaj również: Co to są wzmacniacze hybrydowe?

Wyłącznik zasilania jest mechaniczny, wzmacniacz ma jednak rozbudowany układ "miękkiego" startu z kilkudziesięciosekundowym trybem stabilizacji obwodów.

Końcówki mocy (ale również sekcję sterującą przedwzmacniaczem - tu przez niezależne odczepy) zasila duży transformator toroidalny chroniony metalową puszką.

Jest jednak drugi, mniejszy transformator, zarezerwowany dla lampowej sekcji urządzenia. Obydwa przykręcono do dolnej płyty i odseparowano od elektroniki audio dużym radiatorem końcówek mocy.

Lector ZXT-60 nie ma typowego trybu stand-by, główny wyłącznik jest mechaniczny, jednak posłużono się układem opóźnionego startu, który załącza obwody, gdy lampowy przedwzmacniacz będzie gotowy do pracy - co następuje po ok. kilkudziesięciu sekundach.

DAT, Video, Tape... przełącznik wejść Lectora zaprasza do podróży w czasie.

Odsłuch

Lector, podobnie jak Audio Analogue, kieruje się w stronę brzmienia "klimatycznego", nasyconego, ciepłego i zaokrąglonego, jednak to właśnie Lector ZXT-60 ma najwięcej odwagi i umiejętności, aby kreować własną, swobodną i uwodzącą interpretację.

Brzmienie Lectora zbudowane jest przede wszystkim na miękkich, plastycznych frazach, muzyka płynie spokojnie i kulturalnie. To oczywiście relatywne, opiera się na porównaniu z brzmieniem innych wzmacniaczy przy wykorzystaniu tego samego materiału.

Gdy włączymy muzykę dynamiczną i mocny bit, Lector nie zamieni go w łagodne kołysanie, a gitarowe przestery nie zabrzmią jak gra na harfie. W każdym teście opis brzmienia jest ulokowany w konkretnym kontekście, a nie w skali absolutnej.

Lector ZXT-60, jak każdy wzmacniacz, może zagrać każdą muzykę, oddając jej zasadnicze cechy, tylko inaczej rozkładając akcenty.

Podkreślanie różnic jest oczywiste, temu przecież służy test, jednak od czasu do czasu warto zapobiec nieporozumieniu - różnice te nie oznaczają, że Lector nadaje się tylko do muzyki "smooth", a Yamaha tylko do ostrego rocka.

Wykonanie "manufakturowe", robota ręczna.

Wróćmy jednak do indywidualnych rysów tej prezentacji - niesie ona ze sobą sporo emocji. W porównaniu z Audio Analogue, Lector jest ciemniejszy, gra półcieniami, bardziej kameralnie, intymnie, mniej otwarcie, jednak potrafi dotrzeć do słuchacza z wyjątkowym ciepłem i plastycznością.

Gęste, skondensowane, ale też dostatecznie selektywne brzmienie na swój sposób odkrywa muzykę, niezależnie od tego, jakiego gatunku słuchamy.

Bas sięga nisko i potraf izrobić wrażenie potężnego, zdolny jest też zdecydowanie uderzyć, nie ma w nim wyraźnej twardości, ale zasadnicze dźwięki są dobrze separowane i nie zlewają się ze sobą.

Góra pasma jest powściągliwa, sklejona ze średnicą, odrobina słodyczy zapobiega jednak wrażeniu "obcięcia", jest raczej gładko "wykończona".

Szeroka stereofonia i gęsto zagospodarowana scena zwiększają wrażenie realizmu. To dźwięk, który łatwo konsumować w całości, bez przyglądania się detalom.

Triody 6922, często stosowane w przedwzmacniaczach, pozwalają na eksperymenty z różnymi wersjami tych elementów.

Pasywna robota

Lector zarezerwował najbardziej nietypowe rozwiązania dla sekcji przedwzmacniacza. Gniazda wejściowe RCA ulokowano na niewielkiej płytce tuż przy tylnej ściance obudowy, ale sam selektor źródeł jest mechanicznym, obrotowym przełącznikiem, umieszczonym przy przedniej ściance, co wymusiło konieczność prowadzenia sygnałów z każdego (z osobna) wejść RCA przez niemal całą obudowę.

Mechaniczny przełącznik wyklucza również możliwość zdalnego sterowania wyborem wejść. Selektor umieszczono na niezależnej płytce drukowanej, a tuż obok niego znajduje się kolejny moduł; tym razem zarezerwowany dla potencjometru regulacji wzmocnienia. Oznacza to konieczność kolejnego przesyłu sygnału (i to w obydwie strony, napięcie po regulacji wraca na płytkę selektora wejść), na szczęście przez bardzo krótkie odcinki przewodów.

Początkowa sekcja przedwzmacniacza (wraz z regulatorem wzmocnienia) okazuje się być całkowicie pasywna, dopiero w dalszej kolejności sygnały trafiają na główną płytkę drukowaną i do modułów lampowych.

Jeśli jednak zechcemy skorzystać z zewnętrznej końcówki mocy i wyjść pre-out, to sygnał ponownie wprost z selektora wejść (przy przedniej ściance) musi odbyć drogę w pobliże tylnej ścianki i gniazd RCA.

Radosław Łabanowski