Gdy Madeleine Peyroux skończyła 15 lat, z rodzinnej Georgii przeniosła się do Paryża. Zauroczona stylistyką miasta, koncertowała na ulicach stolicy Francji. Jako szesnastolatka występowała z Lost Wandering Blues & Jazz Band w całej Europie. Zwana także "najjaśniejszą gwiazdą jazzu", w roku 1996 wydała swój debiutancki album "Dreamland", na którym znalazły się takie utwory jak: "La Vie En Rose" czy "Walkin` After Midnight". Tygodnik Time opisał płytę jako "najbardziej ekscytujące i przykuwające uwagę wykonanie wokalne artysty-debiutanta w tym roku". Album został bardzo dobrze przyjęty na rynku muzycznym, co umożliwiło artystce supportowanie koncertów m.in. Sarah McLachlan czy Cesarii Evory oraz indywidualne koncerty w klubach jazzowych w USA.
W 2002 roku rozpoczęła współpracę z Williamem Galisonem, czego owocem był album "Got You On My Mind", wydany dwa lata później. Znalazły się na nim takie przeboje jak "The Way You Look Tonight" czy "Jealous Guy". Kolejny krążek artystki "Careless Love" ukazał się w 2004 roku. Na nim wokalistka zaprezentowała m.in. "Dance Me To The End Of Love" Leonarda Cohena oraz "J`ai Deux Amours" autorstwa Josephine Baker.
Momentem zwrotnym w karierze Madeleine Peyroux było nawiązanie współpracy z producentem Larrym Kleinem, który został okrzyknięty autorem jej kolejnych sukcesów. Mówi się, że to dzięki niemu Madeleine zyskała znakomitą opinię, miała doskonale dobrany repertuar, a każdy jej nowy utwór czy płyta były wyczekiwane z niecierpliwością przez fanów na całym świecie.
Madeleine od kilku lat występuje wspólnie z gitarzystą Jonem Heringtonem i basistą Barakiem Morim. Ich najnowszy album "Secular Hymns" ma charakter hołdu mówiącego o samoświadomości i wewnętrznym dialogu. "Muzyka to nasze życie duchowe" – mówi Madeleine. "Te utwory zaś są szczególnie osobiste i introwertyczne."
Ponad dwadzieścia lat po swoim debiucie, Madeleine Peyroux przedstawiła zbiór utworów tworzących fascynujący melanż funku, bluesa i jazzu. Dzięki swojemu uwodzicielskiemu głosowi, Peyroux wykonuje w bardzo intymny sposób utwory artystów bluesowych (Willie’ego Dixona i Lil Green), klasycznej wokalistki gospel Sister Rosetty Tharpe, współczesnych kompozytorów (Toma Waitsa, Townesa Van Zandta, Allena Toussainta), czy pierwszego wielkiego kompozytora w Ameryce - Stephena Fostera. Na płycie nie zabrakło również tradycyjnego afrykańsko-amerykańskiego negro spiritualsa.
Źródło: Stodoła
