Nie jest dla nikogo tajemnicą, że wieloletnią pasją Daniela Barenboima są fortepianowe sonaty Ludwiga van Beethovena. Poświęcił im wiele recitali i godzin spędzonych w studiach nagraniowych. Ale nie tylko sonaty, bo i symfonie, którymi dyrygował na tegorocznych BBC Proms.
Od 1950 roku, gdy jako cudowne dziecko wystąpił przed Władimirem Horowitzem, zdobywając nie tylko jego uznanie, ale i wiele cennych rad, nie przestaje fascynować słuchaczy na całym świecie.
Tak było wówczas, gdy grał i nagrywał ze swoją partnerką życiową, wiolonczelistką Jacqueline Du Pre, gdy prowadził pamiętne dyskusje o muzyce, filozofii i konieczności porozumienia palestyńsko-izraelskiego z pisarzem i myślicielem palestyńskim Edwardem Saidem, wreszcie gdy prezentował swoje kontrowersyjne interpretacje sonat Schuberta i Beethovena.
Tak jak nie dyskutuje się o gustach, tak nie ma sensu zastanawiać się, czy Daniel Barenboim jest wybitniejszym dyrygentem czy pianistą. Obie te czynności wykonuje z pasją i pełnym zaangażowaniem. Jest niczym dziecko, które znalazło się w świecie zabawek i bez ograniczeń może z nich korzystać. Tak zachowuje się zarówno przy fortepianie, jak i na czele swojej, założonej przed trzynastu laty orkiestry "West-Eastern Divan".
Stanisław Bukowski
DECCA 2012
