Już sam tytuł i nazwiska kompozytorów sytuują nas w epoce baroku. Czym bowiem były duety w muzyce wokalnej tego okresu? Czym były kantaty? Duet oznaczał śpiew na przemian i jednoczesny, w strukturze homofonicznej i polifonicznej, z użyciem niewielkiej liczby instrumentów lub, niezależnie, z basso continuo.
Szczyt rozwoju duetu kameralnego stanowią XVIIi XVIII-wieczne kompozycje Agostino Steffaniego. To one będą służyły za wzór dla późniejszych utworów tego typu, przede wszystkim dla pieśni towarzyskich. Kantaty - to z kolei utwory wokalno-instrumentalne, niesceniczne, na ogół o rozbudowanej formie, wieloczęściowe, wykorzystujące różne gatunki tekstów literackich. Tworzyła je większość kompozytorów baroku. Sam Alessandro Scarlatti napisał ich około 600. We Włoszech kantata miała charakter świecki. Często była przeznaczona na sopran solo lub na dwa głosy z b.c. i instrumenty obligatoryjne.
Po pewnym czasie rozwój stylu bel canto doprowadził do wydzielenia arii i recytatywu. Gwiazdą w utworach Bononciniego, Manciniego, Contiego, Porpory, Marcello i A. Scarlattiego jest wspaniały Philippe Jaroussky. Uzupełniają go znakomicie drugi kontratenor - Max Emanuel Cencic oraz Les Arts Florissants z Williamem Christie.
Barbara Tenderenda
VIRGIN CLASSICS 2011
