Podobno Janusz Olejniczak długo nie dawał się przekonać do gry na zabytkowych instrumentach. Gdy wreszcie uległ namowom, efekt okazał się wspaniały. Wszakże mamy do czynienia z wielkim artystą, który w najtrudniejszych warunkach potrafi tworzyć najprawdziwszą sztukę. Zatem i wykonane na Erardzie z 1849 r. i Pleyelu z 1848 r. polonezy, mazurki, nokturny i Walc a-moll brzmią niepowtarzalnie.
Polonezy, sławne na świecie tańce polskie, uroczyste, pełne elegancji, a zarazem energii, wykorzystywane były nie tylko przez polskich kompozytorów. Jednak to w twórczości Chopina utwory oparte na polonezowym rytmie osiągnęły idealny kształt. Polonez A-dur jest uroczysty, majestatyczny i energiczny. To z tego powodu stał się radiowym sygnałem programu I. Najbardziej bohaterski i wirtuozowski, a zarazem najpopularniejszy jest Polonez As-dur. Bardziej niekonwencjonalną formę ma Polonez fis-moll, utwór pełen ogromnej energii i dramatyzmu, kontrastów i bogactwa różnorodnych motywów. Mazurki, to zarazem szorstkie, wiejskie harmonie, jak i pełne elegancji, skomplikowane dzieła. Są też nokturny, jeden ekspresyjny, a drugi intelektualnie wyrafinowany. Wreszcie Walc a-moll, pełen smutku i czułości.
Barbara Tenderenda
NARODOWY INSTYTUT FRYDERYKA CHOPINA 2009
