Mazurki przed Chopinem pisali już inni polscy kompozytorzy - M. K. Ogiński, M. Szymanowska, J. Elsner i K. Kurpiński, ale to on był twórcą genialnych stylizacji mazura, kujawiaka i oberka. Mazur - to polski taniec ludowy, w żywym tempie i takcie trójdzielnym. Ludowego mazura przejęły dwory szlacheckie, dodając mu elegancji i fantazji. Stylizowanie tego tańca rozpowszechniło się w XVIII w., co spowodowało powstanie w XIX w. wielu kompozycji salonowych.
Do Chopina nawiązał w swoich fortepianowych mazurkach Karol Szymanowski, łącząc tradycyjne cechy tych tańców z góralskimi. Było to najznakomitsze wykorzystanie folkloru tatrzańskiego. Szymanowski był zarazem twórcą świadomie kreującym własną wizję sztuki i jej społecznej roli, sztuki istotnej dla kształtowania tożsamości narodowej. Był to zabieg podobny jak u Chopina, ale przy użyciu całkowicie odmiennego, nowego języka, już po eksperymentach Schoenberga, Strawińskiego i Bartoka. Wreszcie Roman Maciejewski, uczeń i spadkobierca idei Szymanowskiego, komponował mazurki przez całe życie. I on także sięga po czysty, autentyczny folklor Mazowsza i Podhala. Lech Napierała znakomicie wykonuje mazurki Maciejewskiego, dobrze Szymanowskiego i poprawnie Chopina.
Barbara Tenderenda
Dux 2011
