Czasem zwykli słuchacze pierwsi odkrywają dźwięki, których nie docenili krytycy. Tak stało się z muzyką Maksa Richtera, urodzonego w Niemczech brytyjskiego kompozytora.
Jego pierwszy, eksperymentalny album "Memoryhouse" (2002) został zaledwie zauważony i to wcale nie z muzycznych, a politycznych powodów, bo odnosił się m.in. do konfliktów na Bałkanach. Drugą płytę "The Blue Notebooks" (2004) spotkałby ten sam los, gdyby nie był to mocny, artystyczny głos w sprawie konfliktów. Max Richter napisał, że jest to jego "protest przeciw działaniom w Iraku, zaduma nad kwestią przemocy – zarówno tej, której doświadczyłem osobiście jako dziecko, jak i tej, która dotyka ludzi podczas konfliktów zbrojnych."
Na płycie "The Blue Notebooks" znalazły się fragmenty "The Blue Octavo Notebooks" Franza Kafki oraz "Hymnu o Perle" i "Nieobjętej Ziemi" Czesława Miłosza, które czyta brytyjska aktorka Tilda Swinton.To bardzo osobista, wręcz intymna muzyka. Subtelna i delikatna, tworząca ambientowe tło do przemyśleń słuchacza. Wręcz zmusza do zatrzymania się i zadumy. Max Richter gra tu na fortepianie, obsługuje urządzenia elektryczne.
15 lat od powstania kompozycji album "The Blue Notebooks" ukazał się wzbogacony o drugą płytę z nowymi wersjami utworów, remiksami i jedną nową kompozycją. Niezwykle intrygujący zestaw.
Cecylia Hofman
DEUTSCHE GRAMMOPHON/UNIVERSAL
