Amplituner Yamahy jest nieco mniejszy od modelu Denona i zaprojektowany w innej estetyce - przedni panel przykryto do połowy płytką pleksi, ponadto Yamaha RX-V379 jest oferowany w dwóch kolorach obudowy - czarnym oraz srebrnym. Wyświetlacz jest bardzo czytelny, litery i cyfry są duże i jasne. Z racji wieku zaczynam doceniać takie cechy.

Przełączanie źródeł odbywa się dwoma przyciskami, które sekwencyjnie uruchamiają kolejne wejścia. Znów je liczę - aż trzynaście! Są oczywiście gniazda HDMI, oddzielnie potraktowano cyfrowe wejścia audio (po jednym w każdym standardzie). Ciekawy jest miks gniazd AV - dwóm kompozytom przypisano analogowe RCA, zaś trzeci jest w parze z cyfrowym koaksjalem. Są dwa wyjścia sygnału wideo, HDMI i kompozyt.

Podobnie jak w Denonie, brakuje mi analogowego (ewentualnie cyfrowego) wyjścia audio. Urządzenie nie ma konwertera wizyjnego, nie można także przypisywać gniazd cyfrowych dowolnym źródłom; ma tylko jedno wejście i jedno wyjście kompatybilne z UHD, jednak w sumie kombinacje połączeniowe należy uznać za bardzo elastyczne.

Wejściom i wyjściom HDMI towarzyszą analogowe przyłącza audio i wideo. Po dodaniu BT, wejścia audio na przednim panelu i wewnętrznego tunera okazuje się, że RX-V379 może współpracować z trzynastoma źródłami.

Gniazda głośnikowe składają się z zakręcanych terminali dla przednich głośników i sprężynek obsługujących pozostałe - dobry kompromis. Na przednim panelu jest bezpośredni dostęp do czterech najważniejszych źródeł, którym można przypisać wybierane później automatycznie tryby dźwięku przestrzennego. Yamaha ma też podręczne, analogowe wejście audio (mini-jack) oraz wyjście słuchawkowe.

Głośniki mogą zostać skalibrowane automatycznie za pomocą dołączonego mikrofonu. Podczas wykonywania pomiarów urządzenie sygnalizuje błędy, np. zbyt dużą odległość od słuchacza oraz za duże różnice głośności pomiędzy kolumnami. W menu Yamahy znajdziemy dużo ustawień.

Kilka lat temu część z nich była zarezerwowana dla urządzeń znacznie droższych (m.in. synchronizacja dźwięku z ruchem ust, zmiana nazw wejść, aktualizacja oprogramowania, korekta wejściowych poziomów głośności). W urządzeniu zastosowano wyłącznik czasowy. Oprócz 20-minutowego oczekiwania na operację, użytkownik ma do wyboru 2, 4, 8 lub 12 godz.

Także tutaj, podobnie jak w Denonie, końcówki mocy są tranzystorowe. Na płytce z układami cyfrowymi uwagę zwraca chip Yamaha DSP, odpowiadający za wiele kluczowych nastawień i operacji.

Wyjątkowym elementem konstrukcyjnym i funkcjonalnym Yamahy jest opracowana i szeroko wykorzystana własna technologia Yamaha DSP do dekodowania i wytwarzania dźwięku dookólnego (jak wykazały próby odsłuchowe rzeczywiście robi wrażenie).

Producent oferuje jeszcze inne, ciekawe możliwości. O ile umiejętność kreowania dźwięku dookólnego bez kolumn efektowych (Virtual Cinema DSP) i tryb "wielokanałowy" ze słuchawek (Silent Cinema) są w miarę przyswojone przez użytkowników AV, to możliwość konfiguracji kolumn 5.1 umieszczonych (razem z efektowymi) przed słuchaczem jest dość niezwykła (Virtual Cinema Front).

Cyfrowy układ DSP Yamahy RX-V379 jest największym komponentem na płytce cyfrowej wideo. Cyfrowe obwody audio zostały ulokowane na tej samej PCB co analogowe audio oraz końcówki mocy. 

Wzmacniacze wykonano na tranzystorach przykręconych do sporych rozmiarów radiatora. Jedynie zestaw kondensatorów potrzebnych zasilaczowi znalazł się na osobnej, niewielkiej płytce. Transformator jest klasyczny, raczej umiarkowanych gabarytów.

Odsłuch

Już w pierwszej chwili dotarły do mnie zalety średnicy - jest wyraźna, czytelna i przestrzenna. Dostrzegalna tendencja do lekkości nie psuje naturalności, nawet wystarcza masy, by trzymać się blisko prawidłowej wielkości instrumentów - są trochę mniejsze, ale wcale nie chimeryczne. Za to wokale mają wyraźną artykulację, nie są przymulone i bełkotliwe.

W trybie stereofonicznym Yamaha RX-V379 gra w wyraźnie innym stylu niż Denon, góra pasma błyszczy, sypie informacjami, szczególnie w pobliżu średnich tonów, co daje wrażenie szybkości. Na samym skraju pasma nie ma subtelnych, wyrafinowanych powiewów powietrza, dźwięk jest spójny i "bez ceregieli". Znakomity jest bas - giętki i głęboki.

Yamaha RX-V379

Uderzenia perkusji czy kontrabasu "zwijają się" natychmiast po wybrzmieniu, robiąc miejsce kolejnym dźwiękom, nie tylko basowym; takie zdyscyplinowanie niskich tonów bardzo pomaga średnicy. Największą zabawę miałem jednak podczas odtwarzania z USB plików MP3, przy wykorzystaniu unikalnych trybów Yamaha DPS. Polecam.

Takie eksperymenty jak Hall In Munich, Hall In Vienna czy The Roxy Theatre są niezwykle ciekawe. Stereofoniczny dźwięk z MP3 "rozszczepiany" przez Yamaha DSP nie jest neutralny, ale jest bardzo efektowny. Yamaha DSP dostarcza także zestaw "rozszczepiający" dedykowany filmom, który warto co najmniej wypróbować.

Podanie sygnałów DD i DTS kreuje dźwięk bardzo przestrzenny, swobodny, ale i dostatecznie uporządkowany. Góra pozostaje rozłożysta i jasna, pojawia się nawet więcej aury i otwartości.

- Końcówki mocy: 5
- Dekodery: DD; DD Plus; DD TrueHD; DPLII, DTS DTS Neo:6; DTS 96/24; DTS HD Master; DTS HD High Resolution Audio; DTS Express; DTS-ES, Matrix 6.1; DTS-ES Discrete 6.1
- Konwerter wideo: nie
- Skaler obrazu: nie
- Wejścia wideo: 4 x HDMI, 3 x kompozyt
- Wyjścia wideo: 1 x HDMI, 1 x kompozyt
- Wej./wyj. analogowe audio: 2 x RCA /-
- Wej. podręczne: USB, audio mini-jack
- USB: 1 x przód
- Wej. gramofonowe: nie
- Wyj. na subwoofer: 1 x
- Wej. na zewnętrzny dekoder: nie
- Wyj. na zewnętrzne końcówki mocy: nie
- Wej. cyfrowe: 2 x coax, 1 x opt
- Wyj. cyfrowe: nie
- Wyj. słuchawkowe: tak
- Zaciski głośnikowe: zakręcane/sprężynkowe
- Pilot uniwersalny: nie
- iPOD/iPhone/iPad: –/–/–
- Funkcje strumieniowe: nie
- Flac: nie
- DSD: 2 do 5.1
- Obsługa II strefy: nie
- Komunikacja: Bluetooth

USB

Aby amplituner "zobaczył" pliki na fleszowym nośniku, muszą one być adresowane w systemie FAT, 16- lub 32-bitowym. W przypadku RX-V379 producent nie podaje maksymalnej objętości pamięci fleszowych, które można przyłączyć.

W odróżnieniu od Denona, który dosyć długo "zastanawia się" nad wczytaniem danych z pendrajwów, Yamaha wykonuje te operacje wręcz błyskawicznie. W zakresie plików odczytywanych przez RX-V379 są: MP3, MP4 AAC, WMA i WAVE (AVR-X520BT odtwarza też pliki FLAC).

Denon podaje ograniczenia ilościowe i pojemnościowe zewnętrznych pamięci; ilościowe są stosunkowo mało istotne, ponieważ liczba folderów i plików może być bardzo duża, ale pojemnościowe już mogą mieć znaczenie: dla FAT32 to 2TB (a nietrudno dzisiaj o większe HD), a dla FAT16 – zaledwie 2GB.

Przez złącza USB – zarówno Denona, jak i Yamahy – nie uda się odtwarzać muzyki z iPOD-a, iPhone`a i iPada. Nie udało mi się także uruchomić folderów zaszytych na kartach mikroSD w różnych urządzeniach przenośnych (telefony, nawigator Garmin eTrex30). Amplitunery porozumiewają się wyłącznie ze standardowymi fleszowymi pendrajwami.

Radosław Łabanowski