Kwadratowe obudowy muszli słuchawek Yamaha HPH-M82 (firma nazywa ten kształt diamentowym) zaczepiono na elastycznych przegubach do falistej srebrnej ramki, która w górnej części łączy się z płaskim pałąkiem. Kluczowe elementy przegubów są metalowe.

Pałąk oraz obudowy muszli wykonano z tworzywa i polakierowano. Możemy wybrać spośród sześciu wersji kolorystycznych; oprócz czerwieni są też kolory: złoty, biały, czarny, niebieski oraz brązowy.

Inspiracją dla ich odcieni była gama motocykli Yamahy. Stosowną barwę mają również detale - firmowe logo (na przegubach mocujących muszle), przewód sygnałowy, pilot sterujący, a nawet wtyczka.

Czytaj również nasze testy słuchawek bezprzewodowych

Yamaha HPH-M82 to konstrukcja zamknięta, nauszna, wyściółki muszli są wykonane z mięciutkiego materiału (włókna nylonowe), podobnie jak wewnętrzny element pałąka. Słuchawki są przez to wygodne, a dzięki efektywnej regulacji także świetnie trzymają się na głowie - ekstrawaganckie, faliste kształty nie ujmują Yamaszce ergonomii.

Przewód jest mocowany na stałe do obydwu muszli i ma długość 120 cm; oczywiście w takim produkcie nie mogło zabraknąć pilota sterującego, wyposażonego w mikrofon. Kabel zakończono kątową wtyczką 3,5 mm, w komplecie jest przejściówka 6,3 mm.

Odsłuch

Wzorniczo Yamaha HPH-M82 to jedne z najciekawszych słuchawek, za wyjątkowym wyglądem nie poszło jednak na szczęście efekciarskie brzmienie. Jest ono spójne, niewyostrzone, a przede wszystkim nieprzeciążone od strony niskich tonów. Bas schodzi dość nisko, gra z wigorem, lecz unika ciężkości, która spowalniałaby akcję.

W porównaniu ze słuchawkami Sennheiser HD449 punkt ciężkości jest przesunięty w stronę wyższego basu i w tym obszarze dynamiczniejszy. Średnica dobrze różnicuje nagrania; męskie wokale są nieco lżejsze niż w obrazie idealnym, a czasem także mniej "przepite", jednak w zamian błyszczą divy.

Yamaha znakomicie spisuje się także w brzmieniach elektronicznych, detalicznych i szybkich, z odpowiednim napięciem. Góra pasma jest już dyskretna, unika spięć i iskier.

Radosław Łabanowski