Najbardziej wymagający z gitarowych stylów flamenco powstał w Andaluzji na styku kultur. Już w ósmym wieku mogli się tu swobodnie osiedlać: Arabowie, Berberowie, Żydzi, Cyganie i chrześcijanie. Flamenco ma swoje korzenie w muzyce Indii przyniesionej przez Cyganów.
Przez wieki muzyka ta rozwijała się niezależnym nurtem, aż w latach 40. XX w. reżim Franco zakazał spontanicznych, muzycznych spotkań juergas w tawernach. Dopiero w latach 60. flamenco zaczęło odżywać, a dzięki Paco de Lucii podbiło świat.
Kompilacja "The Rough Guide To Flamenco Guitar" pokazuje, jak różnorodne jest współczesne flamenco i jak wielu znakomitych gitarzystów je uprawia. Na CD1 posłuchamy aż piętnastu wirtuozów, z których chyba tylko Tomatito ma międzynarodową sławę dzięki nagrodzie Grammy i nagraniom z jazzmanami, m.in. pianistą Michelem Camilo.
Poznamy odmiany flamenco różniące się niuansami, w które warto się wsłuchać. Na to, jak są wykonywane, mają wpływ inne style: rumba, buleria, tango, tarnata, fandango, solea, alegrias, farruca czy siguiriya. Warto zwrócić uwagę na Pepe Habichuela, który pochodzi z dynastii cygańskich gitarzystów, zapamiętać nazwiska Ignacio de Amparo i Rafael Riquini. Na drugiej płycie znajdziemy dziesięć utworów w wykonaniu młodego wirtuoza gitary Antonio Reya łączącego flamenco z jazzem.
Marek Dusza
WORLDMUSIC.NET/MULTIKULTI
