HEGEL
CDP4A mk2

Norweska firma Hegel pojawiła się na łamach "Audio" niedawno - testowaliśmy jej znakomity przetwornik C/A HD20. Również tym razem przyglądamy się urządzeniu cyfrowemu, mimo że przez wiele lat wydawało się, że Hegel raczej wzmacniaczami "stoi". W ostatnich latach inżynierowie tej firmy bardzo mocno wgryźli się w zagadnienia związane z przetwarzaniem sygnałów cyfrowych i doszli nawet do kilku autorskich rozwiązań. Gruntownie przećwiczyli rzeczy, które inni przyjęli jako pewnik. W testowanym odtwarzaczu znajdziemy rozwiązania, które inni już dawno odrzucili. Może przedwcześnie?

Testy porównawcze

CDP4A mk2
TAC
C-60

Nasza ocena

Wykonanie
Solidna, klasyczna, ale nie archaiczna obudowa, starannie dobierane elementy - bez szaleństw.
Funkcjonalność
Podstawowa dla CD. Wyjścia zbalansowane i niezbalansowane.
Brzmienie
Ciekawe połączenie dynamiki, nasycenia i rozdzielczości. Bez wyostrzenia, bez ocieplenia.
Artykuł pochodzi z Audio

Hegel CDP4A mkII to absolutnie klasyczny odtwarzacz Compact Disc. Wygląda zupełnie zwyczajnie, nie ma wejść cyfrowych, nie odtwarza płyt SACD, nie dekoduje HDCD...

Jego zamknięta formuła jest w dzisiejszych czasach czymś rzadko spotykanym, chociaż jeszcze kilka lat temu reprezentowałby kanon. Być może taka wąska CD-specjalizacja (z dzisiejszej perspektywy) jest demonstracją pewnej filozofii, a nie efektem oszczędności, Hegel ma przecież w ofercie bardzo dobre przetworniki C/A i umieszczenie wejść cyfrowych nie powinno napotkać żadnych technicznych problemów...

Wielu melomanów, których kolekcje muzyki oparte są przede wszystkim na CD, chce mieć po prostu święty spokój i nie prosi o żadne dodatkowe funkcje. Oczekuje za to solidności oraz elegancji, i taki właśnie jest odtwarzacz Hegel CDP4A mkII.

Urządzenie skręcone jest z doskonale dopasowanych aluminiowych elementów. Choć projekt plastyczny może się wydać bardzo prosty, to jednak jest starannie przemyślany. Hegel CDP4A mkII został bowiem dopasowany do wzmacniaczy Hegla do tego stopnia, że w pierwszej chwili wydaje się, iż także w nim mamy na przedniej ściance gałki, a nie - jak zazwyczaj - przełączniki. Te znajdują się pod okrągłymi osłonami, i tymi niby-gałkami nie kręcimy, lecz je przyciskamy: góra, dół, w prawo lub w lewo. Tą po lewej stronie przerzucamy między utworami lub wyłączamy zasilanie, a tą po prawej - włączamy/wyłączamy odtwarzanie i wysuwamy/wsuwamy szufladę.

Maskownica szuflady jest dość gruba, a wyświetlacz, niestety, niewielki. Z tyłu purystycznie - pośrodku gniazdo sieciowe IEC, a z boku gniazda wyjściowe - cyfrowe RCA oraz analogowe: XLR oraz RCA. XLR-y są solidne, Neutrika, RCA przeciętne.

Napęd to popularny element z układem optycznym KSS-213, plastikowy, żadnych rewelacji. Być może dlatego inżynierowie Hegla napisali samodzielnie jego oprogramowanie, załadowane do mikroprocesora ulokowanego na głównej płytce. Stamtąd sygnał w formie S/PDIF trafia na płytkę audio; druga, wyłącznie z zasilaniem, znajduje się po drugiej stronie napędu.

Układ odtwarzacza Hegel CDP4A mkII 

Na wejściu układu audio sygnał wita transformator dopasowujący, dalej układ Burr Browna DF1704, a za nim Cirrus Logic CS4397. Jak na dzisiejsze standardy, to bardzo nietypowa sytuacja. Mamy bowiem do czynienia z zewnętrznym filtrem cyfrowym i przetwornikiem C/A. DF1704 - to filtr interpolacyjny zaprojektowany specjalnie do współpracy z bardzo cenionym, niestety, od dawna nieprodukowanym wielobitowym przetwornikiem PCM1704. Tutaj nie użyto jednak jakiegoś wyraźnie nowszego DAC-a.

Układ CS4397 też nie jest już produkowany. Być może dlatego nie ma wejść cyfrowych - filtr DF1704 obsługuje sygnały do 24/96 i firma nie chciała dawać nam do ręki takiego "półproduktu" (bez 192 kHz). Obydwa układy cyfrowe taktowane są precyzyjnym zegarem o nazwie SuperClock 2, charakteryzującym się niezwykle niskim jitterem (niższym niż 10ps).

W sekcji analogowej mamy same układy scalone, wszystkie na podstawkach. Układ jest zbalansowany, z oddzielną gałęzią dla wyjścia niezbalansowanego. Zasilacz rozbudowano, choć bazuje na jednym transformatorze, z którego wychodzą cztery uzwojenia wtórne; widać sporo stabilizatorów napięcia, diody prostowników zostały odsprzęgnięte kondensatorami polipropylenowymi.

Odsłuch

Na początku może się wydawać, że brzmienie odtwarzacza Hegel CDP4A mkII jest ciemne i zamknięte. Potem się do tego przyzwyczaimy i nie będzie to już wrażenie tak jednoznaczne, lecz określone ukształtowanie dźwięku przecież nie ulega zmianie.

Mocny, nasycony średni bas oraz gładka średnicy i delikatna góra, ze zmiękczonym atakiem - na tym tle wiele innych odtwarzaczy cyfrowych może wydawać się dość ostra i rozjaśniona. Jednocześnie Heglowi nie brakuje rozdzielczości, wybrzmienia instrumentów, pogłosy, odmienne efekty akustyczne (pomieszczeń) są dobrze ukazywane, można wyłapać smaczki realizacyjne, nawet wcześniej nieusłyszane.

W zakresie basowym otrzymujemy nie tylko substancję, ale przede wszystkim energię i bogatą barwę. Norweski odtwarzacz bardzo ładnie pokazuje charakter instrumentu. Nie ma zlewania, przeciągania, ani też bezlitosnego, tendencyjnego konturowania. Przekaz jest gęsty, lecz także dynamiczny i szybki.

Nie ma tu ostrości czy zgrzytów; jest siła i zwinność. Czasami, wbrew pierwszemu wrażeniu, wydaje się, że Hegel gra trochę "do przodu" wyższym środkiem. Trudno mi rozstrzygnąć, co tu jest subiektywne, a co obiektywne, ale uważałbym z jasnymi systemami, jeżeli takiego efektu nie lubimy, to nie ryzykujmy, choć mięsisty basik chyba i tak nie pozwoliłby brzmienia odchudzić, zawsze będziemy mieli dobry grunt.

Hegel CDP4A mkII to dobrze wykonany odtwarzacz o charakterystycznym brzmieniu. Obsługa z pilota jest przyjemna, chociaż przyznaję, że nie mogłem się przyzwyczaić do dość nietypowego działania "przycisków" na przedniej ściance. Zresztą, może to moja nieporadność, a nie problem odtwarzacza - trzeba to przećwiczyć samodzielnie.

Wojciech Pacuła

Specyfikacja techniczna

HEGEL CDP4A mk2
Regulacja poziomu wyjściowego Tak
Wyjście optyczne Tak
Wyjście AES TAK
Wyjście słuchawkowe Nie
SACD Nie
Wyjście koaksjalne TAK
Wyjście ST TAK
Wymiary: wys./szer./gł., W przypadku urządzeń testowanych w AUDIO wartość mierzona.
HEGEL testy
Live Sound & Installation kwiecień - maj 2020

Live Sound & Installation

Magazyn techniki estradowej

Gitarzysta maj 2024

Gitarzysta

Magazyn fanów gitary

Perkusista styczeń 2022

Perkusista

Magazyn fanów perkusji

Estrada i Studio czerwiec 2021

Estrada i Studio

Magazyn muzyków i realizatorów dźwięku

Estrada i Studio Plus listopad 2016 - styczeń 2017

Estrada i Studio Plus

Magazyn muzyków i realizatorów dźwięku

Audio październik 2024

Audio

Miesięcznik audiofilski - polski przedstawiciel European Imaging and Sound Association

Domowe Studio - Przewodnik 2016

Domowe Studio - Przewodnik

Najlepsza droga do nagrywania muzyki w domu